روایت پرستار همدانی از تلخ و شیرین زندگی در بخش نوزادان

به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، پرستاران نزدیکترین و همراه‌ترین فرد در بالین بیمار هستند و در همه برهه‌های حساس و بحران‌ها خوش درخشیدند و حتی در زمانی مانند دوران شیوع کرونا که نزدیکترین افراد خانواده ترس انتقال این بیماری به یکدیگر را داشته و از هم فرار می‌کردند، این پرستاران بودند که سنگر خدمت‌رسانی به بیماران را رها نکرده و فداکارانه و تا پای جان به پای رسالت خود ایستادند.
سالروز میلاد حضرت زینب(س) و روز پرستار، بهانه‌ای شد تا به سراغ پرستار نمونه بیمارستان فاطمیه همدان در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان برویم و گفت‌و‌گویی را داشته باشیم.
تسنیم: خودتان را معرفی کنید و از سابقه کاری‌تان بگویید؟
بنده صبا بشیری، کارشناس رشته پرستاری و دارای 17 سال سابقه کار در بیمارستان‌های مختلف سطح استان هستم‌.
ابتدا کار خود را از بیمارستان شهید بهشتی همدان شروع کردم و پس از آن در بیمارستان امام حسن(ع) فامنین استخدام شدم‌.
از سال 1390 تاکنون به عنوان پرستار نوزادان در بیمارستان فاطمیه همدان و بخش nicu یا همان بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان مشغول به خدمت هستم.
تسنیم: چه نوزدانی در nicu بستری می‌شوند؟
بخش nicu مربوط به مراقبت‌های ویژه از نوزادان نارس یا نوزاد تازه متولد شده‌ای است که نیاز به حمایت دارد.
عمده نوزادانی که در این بخش بستری می‌شوند دچار مشکلات تنفسی هستند.
شدت مشکل تنفسی نوزادان وابسته به اینکه با چه وزنی و در هفته چند بارداری متولد شدند، متفاوت است و این مشکل تنفسی از سطح پنج تا سطح دو تقسیم‌بندی می‌شود‌.
نوزادانی که در این بخش بستری می‌شوند با وزن تولد 500 گرم به بالا هستند و در هفته‌های مختلف بارداری حتی نوزاد 23 هفته نیز در بخش ما بستری و حمایت شده است‌.
نوزدانی که در این بخش بستری می‌شوند نیاز به مراقبت‌های ویژه دارند بنابراین حساسیت کار در این بخش بسیار زیاد است.
این بخش در کنار تمام‌ حس آرامش و معصومیتی که بخاطر وجود نوزادان دارد، دارای یک موقعیت حساس هم هست، چراکه کوچکترین غفلت در قبال این نوزادان می‌تواند شرایط خطرناکی را ایجاد کند.
کار کردن در این بخش نیازمند یک روحیه، صبر و وجدان کاری بسیار بالایی است.
تسنیم: نقش پرستار در روحیه‌دهی به همراهان بیمار چیست؟
سال 1389 بود که دخترم به علت پره‌ترم بودن و مشکلات متابولیکی در بیمارستان فاطمیه و بخش nicu، بستری شد و خاطرم است که چقدر استرس داشتیم و چه روزهای سختی را پشت سر گذاشتیم به همین خاطر الان حال و هوای مادران را خیلی خوب درک می کنم وقتی استرس و نگرانی آن‌ها را می‌بینم میگویم که نگران نباشید دختر من هم اینجا بستری بوده و همان لحظه آن احساس آرامش یا انرژی مثبت را در چشمانشان می‌بینم‌.
به همین خاطر واقعا خدا را شکر می‌کنم که پرستار هستم و در این بخش کار می‌کنم.
وقتی به عنوان پرستار در کنار بیمار قرار می‌گیریم و تمام توان خود را می‌گذاریم که حال بیمار بهتر شود و نگرانی همراهانش کمتر شود برای ما یک انرژی مثبت است.
ما پرستاران وقتی در بیمارستان هستیم در آن زمان درد و مشکلات خود را فراموش کرده و هم و غممان این است که بیمار رو به بهبودی برود و اطرافیانش هم از استرس و دلهره بیرون بیایند.
تسنیم: چرا شغل پرستاری را انتخاب کردید؟
بنده علاقه زیادی به شغل پزشکی و پیراپزشکی داشتم و به خاطر همین این رشته را انتخاب کردم.
از ابتدا رویای این رشته را داشتم و در کنکور در این رشته پذیرفته شدم.
اما وقتی وارد این رشته شدم شرایط برایم سخت بود.
چون آنچه که درباره یک چیز از بیرون می‌بینی با آنچه که واردش می‌شوی و تجربه میکنی متفاوت است.
برای گذراندن دوره کارآموزی وارد بخش سوختگی بیمارستان شدم و خاطرم هست که تا دو هفته هیچ چیزی از گلوم پایین نمی‌رفت و همه صحنه‌ های درد و رنج و جراحات بیماران سوختگی جلوی چشمانم بود.
من پرستاری را بخاطر علاقه‌ام انتخاب کردم و امروز می‌گویم که مهمترین ویژگی که یک پرستار در این راه باید داشته باشد صبر و روحیه بالاست چراکه محیط بیمارستان سرشار از اتفاقات ناگوار است و این موضوع قطعا بر روح و روان پرستار تاثیرگذار است.
تسنیم: از مطالبات پرستاران بگویید.
مشکلات پرستاری و مطالبات پرستاری بسیار زیاد است و بارها درباره آن با مسئولان صحبت کردیم اما متاسفانه شاهد هیچ اتفاق یا حرکت مثبتی در زمینه مطالباتمان نبودیم.
همانطور که می‌دانید و شنیده‌اید، تعرفه هر ساعت اضافه کاری پرستاران باسابقه، 29 هزار تومان است که واقعا حرفی برای گفتن باقی نمی‌گذارد و تعرفه‌ای خجالت‌آور است‌.
حتی بسیاری از همکاران ما بخاطر کمبود نیرو در بیمارستان‌ها مجبور به اضافه کاری با تعرفه بسیار پایین هستند.
این شرایط برای پرستار تحصیل‌کرده‌ای که وارد فضای کار پرمسئولیت شده رنج‌آور است.
هر سال روز پرستار از راه می‌رسد و هیچ هدیه یا امتیاز مثبتی به پرستاران تعلق نمی‌گیرد، درصورتیکه این‌ها جزو رفاهیات است و کل کارمندان کشور به مناسبت‌های مختلف دریافت می‌کنند.
طرح فوق‌العاده خاص ما فقط‌ برای یک یا دو ماه اجرا شد و پس آن به فراموشی سپرده شد.
تعرفه‌ها و کارانه‌های پرستاران با چندین ماه تاخیر و پس از کلی پیگیری داده می‌شود.
پس اوضاع مالی پرستاری خوب نیست و مشکلات زیادی در این راه وجود دارد.
تسنیم:حرفتان با مسئولان چیست؟
حرفی که همیشه به مسئولین زدیم این است که ما را درک کنند و نسبت به مطالباتمان کوتاهی نکنند.
بسیاری از پرستاران برای رفع نیازهای مالی خود به سر کار می آیند و انتظار است که دریافتی و مزایای ما هم به اندازه مسئولیت و زحمتی که در این حرفه داریم، باشد.
مبلغ و تعرفه ساعات اضافه کاری باید اصلاح و به حد نرمال نزدیک شود.
باید پایه حقوق ما افزایش یابد تا انگیزه کاری همکاران هم بیشتر شود و شاهد ارائه خدمات باکیفیت‌تری باشیم‌.
البته بارها و بارها این حرف‌ها را به مسئولین گفتیم ولی هیچ حرکت مثبتی در این راستا انجام نشده است.
پرستاران با عشق و علاقه وارد این حرفه شدند و قطعا تا اینگونه نباشد کسی در این رشته دوام نمی‌آورد.
محیط بیمارستان برای پرستاران استرس و خطرات زیادی از احتمال ابتلا به برخی بیماری‌ها تا فرسودگی شغلی را به همراه دارد، اما بخاطر کمک به بیماران این سنگر را حفظ کرده‌ایم.
پس مسئولان هم باید فکری به حال قشر ما کنند و وعده و وعیدهایشان را عملی‌ کنند.
تسنیم: یک خاطره شیرین و تلخ از دوران کاریتان بگویید.
خاطرات شیرین ما مربوط به نوزادانی است که بدحال وارد بخش ما می‌شوند و بعد از گذراندن مدتی که ممکن است تا 90 روز هم طول بکشد،‌ با حال خوب ترخیص می‌شوند.
این بهبود حال و ترخیص از بخش مراقبت‌های ویژه برایمان بسیار شیرین است.
ولی یکی از غم‌انگیزترین خاطراتم این بود که نوزادی داشتیم که وقتی به دنیا آمد و بستری شد، بخاطر اینکه جنسیتش دختر بود و خانواده قبل از این دو دختر داشتند، پدر خانواده حاضر به پذیرفتن این دختر نشد و اجازه نداد مادرش او را به منزل ببرد.
با هماهنگی بهزیستی و دستگاه‌های متولی، سرپرستی این نوزاد به یک خانواده دیگر سپرده شد و من وقتی صحنه بیتابی و ناراحتی مادر و خواهران این نوزاد را هنگام تحویل نوزاد دیدم به تلخ‌ترین خاطره کاری‌ام تبدیل شد و هرگز از خاطرم محو نشده است.
تسنیم: نقش شما در قبال پدر و مادرانی‌ که نوزادان بدحال دارند چیست؟
وقتی نوزادان بدحال وارد بخش ما می‌شوند بدون شک پدر و مادران آنها نیز با دنیایی از دلهره و اضطراب به این بخش می‌آیند و واقعا شرایط‌ بسیار حساسی است، آماده کردن آن‌ها برای مواجه شدن با نوزادشان کمی سخت است‌.
معمولا پدران راحت‌تر با مسئله کنار می آیند اما با مادران دچار مشکل هستیم.
در عین حال که باید به آن‌ها دلداری و انرژی مثبت بدهیم، از طرفی هم نمی‌شود امید واهی داد و باید بدانند که ممکن است برای نوزادشان هر اتفاقی رخ بدهد.
من سعی می کنم همیشه این را بگویم که از خدا بخواهید یک نوزاد سالم برای شما بماند، وقتی این را می‌گویم خودشان متوجه موضوع می‌شوند.
از آن ها می‌خواهم میگم دعا کنند اما بچه سالم و عاری از هرگونه نقص و مشکلی را بخواهند.
به هر حال شرایط خیلی سختی است و ما بر اساس تجربه‌ای که داریم می‌توانیم روحیات پدر و مادرها را پیش‌بینی‌ کنیم‌ و متناسب با آن با آنها برخورد کنیم تا راحت‌تر بتوانند با اتفاقات کنار بیایند.
تسنیم: آیا معجزه خدا را در دوران کاری‌تان دیده‌اید؟
بله، صد درصد.
یکی از معجزات الهی که شاهد آن بودیم مربوط به تولد نوزادی در سن 23 هفته بارداری بود که از این نوزاد قطع امید شده بود و به اصطلاح خودمان نوزاد نوکد بود و هیچ امیدی به احیای این نوزاد وجود نداشت‌.
از نظر علمی و تجربی، نوزادان زیر 25 هفته احیا نمی‌شوند، اما خدا خواست و این نوزاد کوچک با مراقبت‌های مادرش که پرستار بود و تلاش پزشکان و کادر بیمارستانی، در کمال تعجب همگان، پس از دو ماه بستری، با حال خوب از بیمارستان ترخیص شد‌.
این نوزاد واقعا یک معجزه بود و هیچ کس امید به زنده ماندنش نداشت.
این نوزاد آنقدر کوچک و نارس بود که اصلا پوست و چشم نداشت، اما‌ خدا خواست و یک نوزاد 23 هفته زنده و سالم از بیمارستان مرخص شد.
تسنیم: کار برای نوزادان چگونه است؟
بسیار عالی است و بنده اصلا حاضر نیستم این بخش را رها کنم‌ و بنظرم یکی از بهترین بخش‌هایی که یک پرستار می‌تواند در دوران خدمتش داشته باشد کار کردن در کنار و برای نوزادان است.
پرستار نوزادان بودن حساسیت بسیار زیادی دارد و شاید مسئولیتش هم بیشتر باشد اما حس خوب و انرژی مثبتی که در این بخش جریان دارد تمام خستگی را از تن ما بیرون می‌کند.
تسنیم: چرا به عنوان پرستار نمونه انتخاب شدید؟
بنابر نظر مسئولان و اطرافیان، بخاطر داشتن ویژگی‌هایی مانند مسئولیت پذیری، آرامش در کار و برخورد با بیماران و صبوری به عنوان پرستار نمونه انتخاب شدم.
یک بار هم در سال 98، عنوان پرستار نمونه را کسب کردم.
گفت‌وگو از فائزه محمدی
انتهای پیام/