قطعنامه ضدایرانی آژانس و خوش‌رقصی مبتذل غربگرایان
محافل غربگرا به جای اعتراض به اروپا و بی‌ارادگی رئیس آژانس، اقدام به تخطئه جبهه ایرانی در برابر غرب کردند تا جایی که سخنگوی دولت اصلاحات، بدون اعتراض به اروپا و آژانس مدعی شد: باز هم دیر اقدام کردیم!
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه هم‌میهن روز پنجشنبه با استقبال از ادعای توافق ایران و آژانس تیتر زده بود «قول توقف غنی‌سازی ۶۰درصدی».
این روزنامه نوشته بود: پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی تروئیکای اروپایی درباره ایران به آژانس ارائه شده.
رافائل گروسی، مدیرکل آژانس در نشست خبری با خبرنگاران مدعی شد که ایران درخواست آژانس برای توقف افزایش ذخایر اورانیوم با غلظت ۶۰درصد را پذیرفت.
به‌طور طبیعی این اقدام ایران در صورتی که شورای حکام، قطعنامه ضدایرانی خود را تصویب نکند، اجرائی خواهد شد.
روزنامه دنیای اقتصاد هم گزارشی با عنوان «پالس مثبت به آژانس» منتشر کرد و نوشت که ایران با درخواست آژانس برای توقف غنی‌سازی ۶۰درصدی اورانیوم موافقت کرده است.
روزنامه ایران نیز روز پنجشنبه نوشته بود: پیشنهاد تهران درخصوص تغییر روند غنی‌سازی، شورای حکام را درباره قطعنامه دچار تردید کرد.
پیشنهادهای تازه تهران به آژانس، شورای حکام را در دوراهی تصمیم‌گیری قرار داد و بررسی چالش‌های جاری را به جلسه پنجشنبه موکول کرد.
اما روز پنجشنبه روشن شد که رئیس آژانس فاقد کمترین اختیاری در نسبت با دیکته‌های و زیاده‌خواهی‌ها و اقدامات سیاسی‌کارانه غرب است.
نماینده ایران در آژانس در واکنش به صدور قطعنامه ضدایرانی در آژانس به پیشنهاد انگلیس و فرانسه و آلمان گفت: «قطعنامه شورای حکام علیه ایران زمانی صادر شد که سفر مدیرکل آژانس به ایران با نتایج خوبی همراه بود و وعده‌های داده‌شده عملی شد.
این قطعنامه بدون توجه به نتایج سفر مدیرکل به ایران و نقشه راه مورد توافق با مدیرکل، صادر شد».
تعبیر «و وعده‌های داده‌شده عملی شد»، احتمالاً از شروع تعلیق غنی‌سازی ۶۰درصد توسط ایران حکایت می‌کرد.
اما همین پالس‌های اشتباه به علاوه نرمش و تغافل در برابر تحریم‌های اروپا علیه هواپیمایی و کشتیرانی ایران، موجب گستاخ‌تر شدن همان طرف اروپایی شده بود که نقض تعهدات برجامی و چند سال معطل گذاشتن طرف ایرانی را هم در کارنامه خود دارد و مسئول خسارت‌های وارده به ایران در این زمینه است.
با وجود این واقعیت روشن، برخی عناصر وابسته به مدعیان اصلاحات به جای اعتراض به غرب به سرزنش جبهه خودی (ایرانی) پرداختند چنان که عبداله رمضانزاده سخنگوی دولت اصلاحات توئیت زد: «به نظر می‌رسد باز هم دیر اقدام به مصالحه کردیم»!
مصالحه درباره چه؟
پایمال‌شدن حقوق ایران در برجام، دو برابر شدن تحریم‌ها و بی‌عملی اروپا، وعده دروغین برقراری کانال اینستکس، و یا اعمال تحریم‌های جدید به نیابت از رژیم صهیونیستی و آمریکا؟!
«محمد- م» یکی از پادوهای رسانه‌ای جریان غربگرا هم در شبکه ایکس نوشت: «جناب آقای عراقچی!
اوایل ۱۴۰۰ توافق با غربی‌ها در یک قدمی بود، نگداشتند.
در تمام سه سال دولت سیزدهم حتی یک‌قدم برای توافق برنداشتند و فقط خودشان را سرگرم بریکس و شانگهای کردند.
الان حمله گازانبری علیه ما شروع شده.
قرار نیست مملکت را از این وضع نجات بدهید؟» و «عبدالرضا -د» ادعا کرد: «دولت رئیسی دو فرصت بزرگ توافق با آمریکا در اسفند ١۴٠٠ و مرداد ١۴٠١ را پای منافع روسیه در اوکراین، با توهماتی چون زمستان سخت ذبح کرد تا امروز مخروبه پرونده هسته‌ای را با تحریم ایران‌ایر و کشتیرانی و قطعنامه شورای حکام برای دولت پزشکیان ارث بگذارد؛ بر باعث و بانی سایه‌نشینش لعنت!».
یکی دیگر از همین عناصر رسانه‌ای، ضمن بازنشر ویدئویی از روحانی در سال ۱۳۹۶ از قول وی نوشت: «عده‌ای میگفتن تحریم‌ها رو دور می‌زنیم، تحریم مهم نیست.
از جیب کی مهم نیست؟
از جیب خودتون برید دنبال تحریم.».
این تعابیر غلط‌انداز و فرافکنانه، ضمن این که انگشت اتهام را از روی دوش غرب شرور و عهدنشناس برمی‌دارد، تلاش برای ایجاد مجادله در محیط داخلی به نفع غرب متخاصم هم هست و حال آن که اگر بنای بر مواخذه باشد، باید کسانی پاسخگو باشند که هنگام نگارش و اجرای نامتوازن برجام، انتقاد و تذکر صاحب‌نظران و کارشناسان را نادیده انگاشتند و موجب شدند طرف غربی با اطمینان از انفعال آنها در دولت دوازدهم، اقدام به پایمال‌کردن حقوق ایران کند و در کنار ادعای منقضی‌شدن برجام، زمزمه توسل به مکانیسم ماشه این توافق مُرده و بازگشت خودکار تحریم‌ها را پیش بکشد!
عناصر ترویج‌کننده خوش‌بینی به غرب اگر صداقت و شرافت حرفه‌ای داشتند، باید درباره تهدیدهای جاری برجام عذرخواهی می‌کردند نه این که در قطعنامه ضدایرانی آژانس هم به نیابت از غرب، زبان به شماتت طرف ایرانی باز کنند!
در هر صورت اقدام اخیر آژانس به نیابت از غرب، کاملاً نشان‌دهنده ماهیت سیاسی‌کارانه آن فراتر از دعاوی فنی و حقوقی است و بنابراین نفس همکاری یکسویه با این نهاد آلت دست، زیر سؤال است.