سریال بازنده تکرار پوست شیر است
منتقد سینما گفت: در سریال بازنده عوامل و عناصر ژانر پلیسی در سطح عمومی و کلان ماجرا پیاده‌سازی شده، اما تکرار پوست شیر است.
به گزارش مشرق، محمدحسین گودرزی منتقد سینما در مصاحبه با برنامه سینما زاویه رادیو گفت‌وگو پیرامون موضوع سریال بازنده گفت: رشد اخیر سریال‌ها و آثار نمایش خانگی در ژانر پلیسی جنایی با سریال حرفه‌ای در نماوا به کارگردانی آقای تقی‌زاده آغاز شد و نقطه عطف آن نیز پوست شیر است.
وی افزود: هر سینمایی که ذره‌ای موفق می‌شود و هیاهویی پیرامون آن در جامعه به وجود می‌آید تا سال‌ها پس‌لرزه‌های آن را خواهیم داشت و الان شاهد پس‌لرزه‌های پوست شیر هستیم.
در حال حاضر نیز در فصلی هستیم که سریال پلیسی معمایی باب شده و سریال بازنده نیز وجه اشتراک زیادی در شیوه بصری و لحن با دیگر سریال‌ها دارد.
گودرزی تصریح کرد: ما از نظر کیفی رشدی در این سریال‌ها در ژانر پلیسی جنایی نمی‌بینیم و فقط شاهد هجوم استقبال برای ساختن چنین سریال‌هایی هستیم آن هم به دلیل اینکه نمونه مشابه آن موفق شده است.
منتقد سینما در ادامه و در مصاحبه با رادیو گفت‌وگو اظهار کرد: در سریال بازنده عوامل و عناصری که ژانر پلیسی باید داشته باشد در سطح عمومی و کلان ماجرا پیاده‌سازی شده است؛ اما تکرار پوست شیر است.
فیلم‌نامه‌نویسی در جزئیات آغاز می‌شود که ما این موضوع را نمی‌بینیم.
گودرزی با بیان اینکه سریال بازنده سروشکل خوبی دارد مطرح کرد: در فیلم‌نامه ده دوازده عامل به‌صورت عمومی رعایت شده است؛ اما جایی که جزئیات باید متفاوت باشند تا به‌عنوان خلاقیت اثر در نظر گرفته شوند اثری نمی‌بینیم.
راجع به کارآگاه و شخصیت‌های فرعی چیزی به‌غیراز پوسته عمومی کار نمی‌بینیم.
وی افزود: مانند بقیه سریال‌ها پرونده قبلی کارآگاه شکست‌خورده و خود او هم‌زاد پنداری دارد چرا که فرزند خود را ازدست‌داده است.
قواعد عمومی ژانر پلیسی پیاده‌سازی شده است؛ اما این نوع فیلم‌نامه‌نویسی ماندگار و درخشان نیست و امتیاز بالایی نمی‌گیرد.
سریال بازنده یک پوسته معمایی بیشتر ندارد.
گودرزی گفت: در کل با گروهی مواجه هستیم که توانایی فنی بسیار خوبی دارند هیچ پلان ضعیفی از لحاظ تصویری در این سریال نمی‌بینیم.
از لحاظ فنی با گروه کاربلدی روبه‌رو هستیم.
در این چالش عوامل گروه بازنده موفق هستند چرا که کار سروشکل خود را دارد.
منتقد سینما افزود: ما از کارآگاه هیچ اطلاعی نداریم و در میانه داستان فقط یک خط معما داریم و آن هم یافتن قاتل بچه است.
مخاطب در لحظاتی از داستان در دانستن از کارآگاه پیشی می‌گیرد؛ اما این نباید فرمول کار شده و در مورد کارآگاه اصلی نباید این شیوه دنبال شود.
گودرزی گفت: به‌صورت کلی سریال بازنده دونیمه دارد نیمه اول نیمه تک لوکیشنی یا لوکیشن محدود است و عموماً در بین ساختمان شخصیت اصلی و همسایه در رفت‌وآمد هستیم.
در نیمه دوم سریال، پلیس‌بازی ماجرا به خیابان کشیده می‌شود و نیمه سرحال‌تری است.
وی افزود: در چند قسمت اول هیچ پیشروی برای کارآگاه نمی‌بینیم.
شاهد وقت‌کشی و فرصت‌سوزی در قسمت‌های اول سریال بازنده هستیم.
ابتدای هر قسمت شخصیت گذشته‌ای از خود تعریف می‌کند؛ اما فرصت‌سوزی بزرگی اتفاق افتاده و اگر همه این جملات را کنار بگذاریم اطلاعاتی برای شناخت باقی نمی‌ماند.
با دیالوگ‌هایی روبه‌رو هستیم که هیچ معنایی ندارند فیلم سرشار از جملاتی است که کنار هم عمقی ندارند.