اصولگرایان تندرو صدای یادداشت‌نویس تند روزنامه همشهری را هم درآوردند؛ مردم را ناامید نکنید!
صدای محسن مهدیان، یادداشت‌نویس تند روزنامه همشهری هم از اصولگرایان تندرو درآمد.
کد خبر: 691027 | ۱۴۰۳/۱۰/۰۲ ۲۱:۰۰:۰۰
صدای محسن مهدیان، یادداشت‌نویس تند روزنامه همشهری هم از اصولگرایان تندرو درآمد.
به گزارش همشهری، او در نوشته‌ای در باب نقد نوشت:
واقعیت این است که اگر نقد می‌کنیم تا دوقطبی دیو و دلبری انتخابات روی زمین نماند و ادامه یابد، خیلی این متن به‌کار نمی‌افتد.
اگر قصد و غرض‌مان از گلایه‌ها، خنک‌شدن جگرمان است باز هم این متن‌ها بی‌ثمر است یا اگر خدایی‌ناکرده نقدمان بساط دکانداری است و آدم جمع‌کردن و لایک گرفتن و هوراکشیدن و...
که دیگر هیچ اندر هیچ.
وقتی نقطه پایانی نقد و گلایه‌تان را گذاشتید، به حال مخاطب نگاه کنید.
این روزها با وجود رسانه‌های اجتماعی خیلی فهمیدن حس و حال مخاطب بعد از خواندن یک متن یا دیدن یک عکس سخت نیست.
از واکنش مخاطب در نظرات تا ابراز احساسات و تکرار متن‌های مشابه تا چه و چه.
نگاه کنیم ببینیم اثر متن ما در مخاطب چیست؟
کدام اثر؟
به واقع چه اثری را باید در مخاطب رصد کنیم؟
پاسخ روشن است: امید.
امید به حرکت.
امید به اصلاح.
امید به تغییر.
اگر مخاطب بعد نقد ما احساس کرد که درحال حرکتیم و تغییر میسر است یعنی دقیق نوشته‌ایم، اما اگر حس ناامیدی داشت و از راه طی شده پشیمان شد و به سازوکارهای انقلاب مثل مردم‌سالاری بدبین شد، یعنی خطا کرده‌ایم.
ناامیدی زمانی ایجاد می‌شود که مخاطب بعد از نقدکردن احساس کند نقدشونده، دیو است.
اهریمن است.
شیطان است.
فاسد و خائن است.
ناکارآمد محض است و هیچ.
چک کنیم ببینیم کدام مدل نقد‌ها با مخاطب چنین می‌کند.
مسخره‌کردن، تحقیر‌کردن، موضوعات کوچک را بزرگ‌کردن، موضوعات اصلی را ندیدن، مشکلات و موانع را به‌حساب نیاوردن، مشکلات پیچیده را ساده تحلیل‌کردن، موفقیت‌ها را به‌هیچ‌گرفتن، حرکت‌های رو به جلو را درنظرنگرفتن، توان آدم‌ها را ندیدن و راه‌حل منطقی نداشتن و...
ثمره‌اش می‌شود ناامیدی؛ می‌شود یأس، کینه، حقد، لجاجت و عصبانیت.
مهم نیست چه‌کسی سرکار باشد؛ با هرکس چنین کنیم نتیجه‌اش یک کلام است: بن‌بست؛ و خیانتی از این بالاتر نیست.
ظلم اکبر همین است و لاغیر.
کشور در شرایطی است که نیاز به حرکت دارد.
مردم نیز بین این و آن فرق نمی‌گذارند.
همه یک‌دست حاکمیت هستند.
این روزها فقط و فقط باید تلاش کرد و کشور را جلو برد.
مشکلات را رفع کنیم و بار روی دوش مردم را کمتر سازیم؛ به مدد الهی.