اثر داروی فشار خون در جلوگیری از صرع
بر اساس یک مطالعه یک نوع از داروهای فشار خون به بازماندگان سکته مغزی کمک میکند تا از صرع پس از سکته جلوگیری کنند.
هلث دی نیوز گزارش داد، برخی از افراد پس از زنده ماندن از سکته مغزی به صرع مبتلا میشوند، زیرا آسیبی که متحمل شدهاند باعث ایجاد زخم و فعالیت الکتریکی نامنظم در مغز آنها میشود.
اما بر اساس این مطالعه به نظر میرسد یک نوع از داروهای فشار خون به بازماندگان سکته کمک میکند تا از صرع پس از سکته جلوگیری کنند.
نتایج نشان داد بیمارانی که از داروهای مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین (ARB) استفاده میکنند، نسبت به سایر داروهای فشار خون، احتمال ابتلاء به صرع پس از سکته در آنها بسیار کمتر است.
محققان در یادداشتهای پس زمینه توضیح دادند که داروهای ARB با کاهش اثرات آنژیوتانسین، پروتئینی که باعث باریک شدن عروق خونی میشود، عمل میکنند.
به گفته محققان، مسدود کردن این پروتئین ممکن است التهاب را کاهش دهد و جریان خون را در مغز بهبود بخشد و خطر تشنج را کاهش دهد.
دکتر «جاکومو اوانجلیستا»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کیتی ایتالیا، میگوید: «مطالعه ما به طور منحصربهفردی بر این موضوع متمرکز بود که چگونه داروهای مختلف فشار خون در پیشگیری از صرع پس از سکته مؤثر هستند.»
اوانجلیستا افزود: «درک اینکه کدام داروهای ضد فشار خون به جلوگیری از عوارضی مانند صرع پس از سکته کمک میکنند، میتواند منجر به نتایج بهتری برای بیمار شود.»
برای این مطالعه، محققان ۵۲۸ بیمار مبتلا به فشار خون بالا را که دچار سکته مغزی شده بودند، انتخاب کردند.
هیچ یک از بیماران در زمان سکته مغزی صرع نداشتند.
به گفته محققان، همه شرکتکنندگان از نوعی داروی فشار خون استفاده میکردند و ۱۹۴ نفر دو دارو یا بیشتر مصرف میکردند.
به گفته محققان، به طور کلی، حدود ۷ درصد از شرکت کنندگان در این مطالعه به صرع پس از سکته مغزی مبتلا شدند که با مشاهدات دنیای واقعی که ۶ تا ۸ درصد از قربانیان سکته مغزی به این عارضه مبتلا میشوند، مطابقت دارد.
نتایج نشان میدهد، بیمارانی که داروهای فشار خون غیر از ARB مصرف میکنند، به طور چشمگیری در معرض خطر صرع پس از سکته بودند.
محققان حدس میزنند که مسدود کنندههای کانال کلسیم و مسدود کنندههای بتا ممکن است با تحریک بیش از حد مغز، احتمال تشنج را افزایش دهند، در حالی که مهارکنندههای ACE ممکن است التهاب را در مغز افزایش دهند.
تحقیقات بیشتر در بیماران بیشتر برای تأیید این یافتهها و بررسی مکانیسمهای اساسی با جزئیات بیشتر ضروری است.
منبع:مهر