بی توجهی به نقش و جایگاه بانوان در جامعه آسیب زاست

به گزارش خبرگزاری مهر، سیده فائزه موسوی روز پنجشنبه در آیین قدردانی از بانوان بازنشسته، کارمند و داوطلب جمعیت هلال احمر زنجان، افزود: بانوان در بحث زنانگی نقش و جایگاهی در جامعه دارند که باید به آن بپردازند و بابت آن بر خود ببالند.
وی اظهار داشت: ایفای نقش زنانگی و مادرانه و توجه به نقش و وظایف آن، اولین و مهمترین کاری است که باید بانوان به آن توجه داشته باشند.
موسوی یادآور شد: بی توجهی به نقش و جایگاه زنان باعث می شود که دچار آسیب های جدی در زندگی و جامعه شویم درحالیکه اگر بانوان جایگاه و هویت زنانه خود را پیدا کنند و مردان در هویت و جایگاه مردانگی خود قرار بگیرند، آن وقت در جامعه ای ایده‌آل زندگی می کنیم.
مدیرکل دفتر امور زنان و خانواده استانداری زنجان گفت: خداوند نقش بزرگی در سیرت زنان قرار داده است تا انسان های بزرگ را تربیت کنند.
موسوی افزود: این تربیت ها الزاماً به شغل، سواد، توانمندی و موقعیت های اجتماعی بانوان ربطی ندارد وگرنه مادران کم سواد و بی سواد نمی توانستند مردان بزرگی را تربیت کنند که منجر به متحول شدن دنیا شدند.
فاطمه (س) دوست‌دار و محبوب رسول خدا (ص) بودند
مسئول دفتر نمایندگی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر استان زنجان نیز در این جلسه، گفت: پیامبر اکرم (ص) حضرت فاطمه (س) را «حانیه» نامیدند؛ یعنی بانویی که با شوهر و فرزندانش بسیار مهربان و دلسوز بود و «حبیبه» گفتند؛ یعنی دوست دار و محبوب رسول خدا (ص) بودند.
حجت الاسلام جواد نصیری افزود: پیامبر (ص) در آستانه رحلتش دست حضرت فاطمه زهرا (س) را گرفت و در دست علی (ع) گذاشت و فرمود: «ای ابوالحسن این ودیعه خدا و ودیعه رسولش محمد نزد توست، حق خداوند و حق مرا در مورد آن رعایت کن و می دانم رعایت خواهی کرد».
وی در ادامه با اشاره به بیانات امام صادق (ع)، خاطرنشان کرد: اگر دوستی‌ها، دشمنی‌ها، بذل و بخشش‌های کسی برای خدا باشد، حضرت فاطمه زهرا (س) به بالاترین درجات ایمان رسیده و ایمانش کامل شده است.
مسئول دفتر نمایندگی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر استان زنجان گفت: ابراز مهر و محبت، دل‌های مشتاق را صید و آتش کینه‌ها و اختلافات را خاموش می کند همچنین افسردگی‌ها را معالجه و سخت‌ترین شرایط زندگی را تحمل پذیر می‌سازد.
وی خاطرنشان کرد: پیامبر گرامی اسلام (ص) با بوسه زدن بر دستان فاطمه (س) و ابراز محبت ویژه به او در پیش چشمان دیگران، بنیان مهر و وفا، روابط عاطفی و آئین مهرورزی را در منطقه‌ای استوار ساخت که به غیر از خشونت و بربریّت چیز دیگری در آن حاکم نبود و زنده به گور کردن دختران در آن سنتی دیرین به شمار می رفت.