بیانیه ضدانقلاب: سلطنتطلبان فاشیست هستند!
فحاشی و بیادبی در میان سلطنتطلبان ایرانی، یک پدیده و معضل ساختاری است که از درون بافت سیاسی- اجتماعی این سیستم باز تولید میشود
سرویس سیاست مشرق- برخی فعالان ضدانقلاب در خارج از کشور با انتشار یک بیانیه نسبت به رفتارهای خشن گروهکهای سلطنتطلب معترض بوده و میگویند که اطرافیان رضا ربع پهلوی صدای مخالفانش را خفه میکنند.
عناصر ضدانقلاب در یک بیانیه با چندین امضا نوشتهاند که هواداران پهلوی فاشست بوده و مخالفان را تهدید به مرگ میکنند!
در بخشی از این بیانیه آمده است که در هفتههای اخیر شاهد تشدید روند نگرانکنندهای در شبکههای اجتماعی بودهایم که به نظر میرسد طی چندسال اخیر نطفههای آن از طریق برخی رسانههای خارج از کشور و بهاتکای حضور سازمانیافته در شبکههای اجتماعی شکل گرفته است.
ضدانقلاب خارج نشین در توصیف این ماجرا نوشته است که گروههایی که عمدتاً خود را به جریانی سیاسی در اپوزیسیون منسوب میکنند، در سطح گستردهای با حملات لفظی، بهرهبرداری بیشرمانه از الفاظ رکیک و فحاشیهای چالهمیدانی در قبال منتقدان و مخالفان سیاسی خود، بیوقفه و بیپروا درصدد ترویج یک گفتمان فاشیستی جدید هستند.
درباره گروهکهای سطلنتطلب گزارش شده است که آنان با استفاده از الفاظ رکیک و انواع شیوههای ترور شخصیت همه مخالفان رضا ربع پهلوی را موردحمله قرار میدهند.
پیش از این مهدی خلجی درباره رفتارهای گروهکهای نزدیک به سلطنتطلبان گفته بود که رضا ربع پهلوی در خارج از کشور، ساواک راه انداخته و فاشیست پهلوی با فحاشی و تهدید، زندگی و امنیت ما را به خطر انداخته است.
خلجی رضا پهلوی را فردی ابله خوانده است که با هوادارن ابلهتر از خودش برای رسیدن به پادشاهی حاضر است ایران را هم فدا کند.
این فعال ضدانقلاب در ادامه گفته است پهلوی هرچند در اقلیت است ولی باید جلوی این غده سرطانی را گرفت.
نکته قابل توجه آن است که فحاشی و بیاحترامی در میان سلطنتطلبان ایرانی رفتار ناخودآگاهی است برای القای جایگاهی بالاتر از دیگری در یک هرم خیالی که در رأس آن خانواده پهلوی و زیر آن اسکلتی خالی است.
«فحش» برای سلطنتطلب ایرانی، در وهله اول، نه یک «توهین» به دیگری که یک «خطاب» از سوی یک «مقام» بالاتر به یک مقام «زیردستی» است؛ در واقع همان عصا بر زمین کوبیدن و «پدرسوخته» خواندن دیگری در عصر رضاشاهی است که امروز در روند رقابت در سلطهجویی به «بیپدر» و «صد پدر» و «هزار پدر» ارتقا یافته است.
پس فحاشی و بیادبی در میان سلطنتطلبان ایرانی، یک پدیده و معضل ساختاری است که از درون بافت سیاسی- اجتماعی این سیستم باز تولید میشود و با برائت جستن ولیعهد پهلوی از فحاشان یا پند و نصیحتهای دیگران حل نمیشود، همانطور که در سلطنتهای اصیل و واقعی، رقابت و افراط در رعایت اتیکتهای رفتاری و نمایش پایبندی به آدابورسوم اشرافی، یک رفتار اجتنابناپذیر ساختاری است.