امام هادی(ع) یادگاری ارزنده برای امام شناسی

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: امام هادی علیه السلام، دهمین امام از ائمه معصومین شیعه است که جایگاه رفیع و صدالبته ناشناخته‌ای در تاریخ تشیّع و حفظ و تنومندی این شجره طیبه و جریان مبارکه دارد، از این رو بر آن شدیم تا به مناسبت شهادت این وجود مقدس، کمی با دهمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت آشنا شویم.
امام علی النقی علیه السلام در سال ۲۱۲ هجری قمری در شهر صریا (نزدیک مدینه) به دنیا آمد.
نام ایشان علی بن محمد است و به لقب‌های مختلفی همچون هادی و نقی شهرت دارند.
دوران امامت امام هادی علیه السلام از سال ۲۲۰ هجری قمری تا سال ۲۵۴ هجری قمری ادامه داشت.
این دوره یکی از چالش‌برانگیزترین دوره‌های تاریخ اسلام بود.
حکومت عباسیان با ایجاد فشار بر شیعیان و ائمه معصومین، سعی در کنترل و سرکوب آن‌ها داشت.
امام هادی علیه السلام در این دوران به ترویج معارف اسلامی و پاسخ به شبهات دینی می‌پرداخت.
ایشان با نوشتن نامه‌ها و برگزاری جلسات علمی، به تبیین اصول دین و فقه شیعه همت گماشت.
همچنین، امام از طریق شاگردان و پیروان خود، به ترویج معارف اهل بیت علیهم السلام پرداخت.
امام هادی علیه السلام به خاطر علم و تقوای خود شناخته می‌شد.
ایشان در زمینه‌های مختلف علمی، از جمله فقه، تفسیر و کلام، تبحر داشت.
همچنین، امام هادی علیه السلام به عنوان یک شخصیت صبور و بردبار شناخته می‌شد و در برابر مشکلات و چالش‌ها، استقامت و پایداری نشان می‌داد.
تلاش‌های امام هادی منجر به تأسیس سازمان وکالت در شیعه شد
حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ مرتضی سالاری در گفتگو با خبرنگار مهر، ضمن تبیین دوران زیست امام هادی علیه السلام، گفت: امام هادی علیه السلام در سال ۲۵۴ هجری قمری در سن ۴۲ سالگی به شهادت رسید.
وی با اشاره به نقل‌های تاریخی در رابطه با امام علی النقی علیه السلام، افزود: شهادت امام دهم شیعیان به دستور متوکل عباسی، خلیفه وقت، انجام شده است.
سالاری بیان کرد: امام هادی علیه السلام، با زندگی و آموزه‌های خود، تأثیر عمیقی بر تاریخ اسلام و جامعه شیعه گذاشت، محبت و ارادت به ایشان، نمادی از عشق و پیوند عمیق شیعیان به اهل بیت علیهم السلام است و این امام بزرگوار ساختاری را تأسیس کرد که نهایتاً ختم به سازمان وکالت در دوره امام حسن عسکری علیه السلام و غیبت صغری شد.
جامعه کبیره دوره کامل امام شناسی است
شیخ مرتضی سالاری با اشاره به نقل زیارت جامعه کبیره توسط امام هادی علیه السلام، گفت: زیارت جامعه کبیره، شناسنامه اهل بیت عصمت و طهارت است و امام هادی علیه السلام در این زیارت دوره‌ای کامل از امام شناسی و ولایت شناسی را به یادگار گذاشته است‌
وی با بیان اینکه زیارت جامعه کبیره یکی از دعاهای معتبر و پر معنا در فرهنگ شیعه است، افزود: این زیارت نه تنها به ما یادآوری می‌کند که چگونه باید به اهل بیت (ع) عشق ورزیم، بلکه بر ارتباط ما با خداوند و مقام اهل بیت تأکید دارد.
سالاری با اشاره به مضامین اخلاقی و اجتماعی زیارت جامعه کبیره، به لزوم ترویج فرهنگ محبت و وحدت در جامعه اسلامی تأکید کرد و افزود: زیارت جامعه کبیره به ما می‌آموزد که در زندگی روزمره خود باید به دنبال تحقق ارزش‌های انسانی و الهی باشیم و در راستای خدمت به دیگران تلاش کنیم.
امام هادی علیه السلام مردم را از انحرافات نجات داد
حجت الاسلام شیخ مهدی خوش‌پوش، پژوهشگر حوزه علوم دینی نیز در گفتگو با خبرنگار مهر در تبیین شیوه‌های مبارزاتی این امام هادی علیه السلام، با بیان اینکه امام هادی علیه السلام در دوران خود با چالش‌های جدی از سوی حکومت عباسیان مواجه بود، گفت: امام هادی علیه السلام با وجود فشارها و محدودیت‌های شدید، هرگز از ترویج معارف دین و حقایق اسلامی غافل نشد.
ایشان به عنوان یک عالم بزرگ، به روشنگری و پاسخ‌گویی به شبهات دینی پرداخت و سعی کرد تا با علم و دانش، مردم را از انحرافات نجات دهد.
وی همچنین به شیوه‌های غیرمستقیم مبارزه امام هادی علیه السلام اشاره کرد و افزود: امام هادی علیه السلام با ایجاد شبکه‌ای از شاگردان و پیروان، معارف اهل بیت علیهم السلام را ترویج می‌کرد و به نوعی، یک نهضت علمی و فکری را در بین شیعیان ایجاد کرد.
این نوع مبارزه، نه تنها به حفظ هویت شیعه کمک کرد، بلکه باعث افزایش آگاهی در جامعه اسلامی شد.
شیخ خوش‌پوش به نقش دعاها و زیارات امام هادی علیه السلام نیز اشاره کرد و گفت: امام هادی علیه السلام با تأکید بر اهمیت دعا و توسل به اهل بیت، به مردم یادآوری می‌کرد که در شرایط سخت نباید از یاد خدا و اهل بیت غافل شوند.
این خود نوعی مبارزه معنوی بود که به تقویت روحیه مردم کمک می‌کرد.
در پایان، شیخ مهدی خوش‌پوش تأکید کرد: امام هادی علیه السلام با صبر و استقامت خود، الگویی برای همه ما در برابر ظلم و فساد است.
ما باید از روش‌ها و آموزه‌های ایشان درس بگیریم و در مسیر حق و عدالت گام برداریم.