درمان زخم دیابت با آویشن، زنجبیل و نقره

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، محققان با ترکیب آویشن، زنجبیل و نانوذرات نقره، زخم‌بندی از جنس هیدروژل ساخته‌اند که دارای اثرات ضدباکتریایی قوی است.
شفافیت این زخم‌بند هیدروژلی امکان رصد مستمر وضعیت ظاهری زخم را بدون نیاز به برداشتن پانسمان فراهم می‌کند.
خبات جمل؛ محققی عراقی‌تبار و ساکن ولورهمپتون، به‌عنوان بخشی از پروژه تحقیقاتی خود، هیدروژل‌هایی خلاقانه طراحی کرده که خواص درمانی طبیعی آویشن و زنجبیل را با اثرات ضد میکروبی قوی نانوذرات نقره ترکیب کرده و راهکاری پایدار و مؤثر برای مراقبت از زخم ارائه داده است.
وی نانوذرات نقره را با استفاده از روش‌های شیمی سبز تولید کرده و از خواص طبیعی احیاکنندگی زیستی عصاره آویشن و زنجبیل بهره برده است.
آویشن به دلیل خواص ضدباکتریایی و آنتی‌اکسیدانی خود شناخته می‌شود، درحالی‌که زنجبیل به خاطر اثرات ضدالتهابی شهرت دارد.
این ترکیبات به التیام سریع‌تر زخم کمک می‌کنند.
این گروه پژوهشی، نانوذرات نقره را در هیدروژل‌های سلولز باکتریایی قرار داده‌اند که منجر به تولید پانسمانی با قابلیت ضد میکروبی شده است.
شفافیت هیدروژل‌ها علاوه بر تسهیل نظارت بر زخم بدون نیاز به تعویض پانسمان، آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای مدیریت زخم‌های مزمن، از جمله زخم‌های ناشی از دیابت و زخم‌های فشاری تبدیل کرده است.
هیدروژل‌های نانوذرات نقره حاوی آویشن و زنجبیل نه‌تنها عفونت را کنترل می‌کنند، بلکه این کار را به شکلی پایدار و دوستدار محیط زیست انجام می‌دهند.
با افزایش مقاومت میکروب‌ها به آنتی‌بیوتیک‌ها، درمان زخم‌های مزمن به چالشی بزرگ تبدیل شده است.
این هیدروژل، که با نانوذرات نقره تقویت شده، جایگزینی مؤثر و سازگار با محیط زیست برای درمان‌های مرسوم ارائه می‌دهد.
آنچه این پانسمان زخم را متمایز می‌سازد، ادغام فناوری نانو با خواص درمانی طبیعی آویشن و زنجبیل است.
این ویژگی دوگانه، علاوه بر کاهش رشد باکتری‌ها، نظارت ساده‌تر بر زخم را نیز ممکن می‌کند.
ترمیم زخم فرآیندی پیچیده شامل توالی‌هایی از فعالیت‌های سلولی و بیوشیمیایی است که بهبود موفقیت‌آمیز را به دنبال دارد.
یکی از موانع اصلی این فرآیند، عفونت‌های کنترل‌نشده‌ای است که می‌توانند محیط زخم را به‌گونه‌ای تغییر دهند که توانایی بدن در بهبودی مختل شود.
این مشکل با افزایش میکروب‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک تشدید شده و گزینه‌های درمانی را برای پزشکان محدود کرده است.
از این رو، استفاده از عوامل درمانی طبیعی جایگزین اهمیت بسزایی دارد.
انتهای پیام/