تماشای یک سوگواری موسیقایی در شب اصالت‌ها؛ موسیقی ایرانی به مدرن شدن نیازمند است

به گزارش خبرنگار مهر، اولین کنسرت از پروژه «شعله دارم بر زبان» ارکستر موسیقی ملی ایران در حالی با اجرای آثار استادان فقید موسیقی ایران پیش روی مخاطبان قرار گرفت، که فضای حاکم بر برنامه به دلیل ضایعه درگذشت مرحوم فریدون شهبازیان موسیقیدان، آهنگساز و رهبر اسبق ارکستر ملی ایران و تقارن برنامه اول پروژه با سالروز درگذشت زنده یاد همایون خرم آهنگساز فقید موسیقی ایرانی که بخش هایی از رپرتوار اجرایی کنسرت نیز به اجرای قطعات این هنرمند پیشگام اختصاص داشت، شرایط متفاوتی را برای برنامه ایجاد کرد.
در این کنسرت که به نوعی برنامه اول از پروژه موسیقایی «شعله دارم بر زبان» ارکستر موسیقی ملی ایران به حساب می آمد، گروه اجرایی به رهبری ارکستر همایون رحیمیان به اجرای آثاری از مرحوم علی جعفریان و برخی آهنگسازان فقید موسیقی کشورمان از جمله روح الله خالقی و همایون خرم پرداختند.
مسیری که به دلیل رپرتوار و اشعار انتخابی توانست معرف بخشی از اصالت ها و میراث گرانبهای موسیقی باشد که طی سال های گذشته به واسطه کم توجهی ها و حضور بی رویه و غیرقابل کنترل موسیقی های تجاری و سرگرم کننده، فرآیند رو به افولی را طی کرده و منجر به کاهش کیفیت گوش شنیداری مخاطب از پس شنیدن تولیدات مصرفی دیگر شده اند.
امیرعباس ستایشگر مشاور ارشد و معاون آفرینش های فرهنگی هنری بنیاد فرهنگی هنری رودکی درباره این اجرا که حسین علیشاپور و مجتبی عسگری در شب اول و وحید تاج و پوریا اخواص در شب دوم خوانندگی کنسرت ها را به عهده دارند، نوشته بود: «اجرای پیش روی ارکستر موسیقی ملی ایران به احترام و یاد استاد علی جعفریان است.
هنرمندی که نغمه های ماندگارش بر جان اهالی موسیقی حک شده است.
معرفی و گرامیداشت استادانی مانند او شاید از مهم ترین رسالت های ارکستر موسیقی ملی باشد.
این مهم آن جا نمایان تر می شود که با صداهایی متفاوت بروز پیدا می کند.
صداهایی که هرکدام طریق و رنگ صوتی خود را دارد.
خوانندگانی که هرکدام خوانش خود را از حال و احوال این آهنگساز برجسته ارائه می دهند و شور و شعف چندانی براحساس او به علاوه می کنند.
موسیقی ایران به شدت نیاز دارد هم پا و هم دوش مفهومی به اسم نوآوری و مدرن شدن همواره پایبندی به ریشه ها و اصالت های موسیقایی را جلوی چشم خود داشته باشد و آنها را بشنود تا جوانان و هنرمندان تازه به میدان آمده این روزها بتوانند آهنگسازان و نغمه سرایان خوش قریحه فرداها باشند.
آن ها که همواره آتشی بر جان و شعله ها بر زبان داشته و دارند.»
و آن چه در تازه ترین کنسرت ارکستر موسیقی ملی در برنامه اول پروژه «شعله دارم بر زبان» ارائه شد، تلاشی بود بر تحقق آنچه ستایشگر روی بروشور کنسرت به آن اشاره کرد.
چارچوبی که به نظر می آید جزو برنامه ها و اهداف اصلی بنیاد فرهنگی هنری رودکی در برنامه های پیش رو تلقی شده اما باید دید در چشم اندازهای کوتاه مدت و بلند مدتی که در این زمینه ترسیم شده، چه سرنوشتی در انتظار موضوع مهم حفظ اصالت های موسیقایی با تکیه بر مولفه مهم جذب مخاطب است.
فرآیندی که در برهه های مختلف بسته به شرایط سیاسی و اجتماعی روزگار در فراز و نشیب های زیادی قرار گرفته و امید می رود تا حداقل روند تثبیت شده ای را به خود بگیرد.
به هرحال با تمام این باید و نبایدها بود که تازه ترین کنسرت ارکستر موسیقی ملی ایران با اجرای ۱۰ قطعه موسیقایی در شبی که به یاد علی جعفریان آهنگساز فقید و نابینای کشورمان نامگذاری شده بود، پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
مسیری که به دلیل اجرای یک قطعه موسیقایی به یاد مرحوم شهبازیان و حال و هوای حاکم بر تالار وحدت فضای محترمی را فراهم ساخته بود.
گویی مخاطبان به واسطه ضایعه درگذشت این هنرمند، سوگوار روزهایی هستند که در آنها هنرمندان پیشگام موسیقی کشورمان در مسیرهای زمانی کوتاه مدت دار فانی را وداع می گویند.
سوگواری‌ که نه برای از دست دادن جسم این افراد، بلکه برای جایگزین نشدن این هنرمندان مولف و کار سختی که در این زمینه پیش رو داریم، است.
«سرود جاودانه» با شعری از بیژن ترقی، آهنگسازی علی جعفریان، تنظیم همایون رحیمیان و خوانندگی حسین علیشاپور، «جلوه دریا» با شعر محمد عبدالحسینی، آهنگسازی و تنظیم جمال الدین منبری و خوانندگی حسین علیشاپور، «مارش ماهور» اثر درویش خان با تنظیم شهرام رکوعی، «چراغ زندگی» با شعر مشفق کاشانی، آهنگسازی علی جعفریان، تنظیم همایون رحیمیان و خوانندگی مجتبی عسگری، «فریاد از تو» با شعر سیمین بهبهانی، آهنگسازی همایون خرم، تنظیم جمال الدین منبری و خوانندگی مجتبی عسگری، «پولکا» اثر درویش خان با تنظیم شهرام رکوعی، «سرگشته کوی» با شعر ابراهیم صفایی، آهنگسازی جمشید شیبانی، تنظیم همایون رحیمیان و خوانندگی حسین علیشاپور، «همای آسمانی» با شعر بیژن ترقی، آهنگسازی علی جعفریان، تنظیم همایون رحیمیان و خوانندگی حسین علیشاپور، «شور مستی» با شعر فریدون مشیری، آهنگسازی روح الله خالقی و خوانندگی مجتبی عسگری، «نغمه گر عشق» با شعر بیژن ترقی، آهنگسازی علی جعفریان، تنظیم همایون رحیمیان و خوانندگی مجتبی عسگری قطعاتی بودند که در این کنسرت پیش روی مخاطبان قرار گرفتند.
اجرای یک قطعه موسیقایی ویژه به مناسبت درگذشت مرحوم شهبازیان هم بخش دیگری از این مراسم بود که در قالب یک اثر بی کلام برای حاضران در سالن اجرا شد.
همایون رحیمیان قبل از اجرای این قطعه بود که پیش روی مخاطبان قرار گرفت و توضیح داد: مرحوم فریدون شهبازیان برای همه ما عزیز بود و من افتخار داشتم طی سالیان طولانی با این هنرمند ارزنده کارهایی را انجام دهم و علاوه بر آن دوستی نزدیکی هم با یکدیگر داشته باشیم.
به همین بهانه تصمیم گرفت طی همین چند روز کوتاه قطعه ای را برای او آماده کرده و همراه با سایر هنرمندان ارکستر موسیقی ملی ایران آن را به استاد شهبازیان و تمام عزیزانی که از دست دادیم تقدیم کنم.
مازیار ظهیرالدینی نوازنده ویولن و کنسرت مایستر، علیرضا خلج اسماعیلی، هلیا محمدولی، رمیصا نفیسی، فرمهر حسن بیگلو، حمید خدایی، فرناز زندیه، زهرا کریمی، فاطمه بلادر، فرناز دارویی نوازندگان ویولن یک، سانوا عندلیبی، سارا نادری، بهنام آقاجانیان، نگین سمایی، محمدرضا نامجو، آناهیتا عظیمی، هومن اتابکی، همایون هاشم زاده، امیرحسین طایی، جاوید پناهی، روشا گواهی، آریان زمانی نوازندگان ویولا، مجید اسماعیلی، علی آقاجانی، زهرا کتابی، غزاله شیرازی، سینا آذرآباد، نرگس فلاح پسند، هستی علیزاده، هلیا پورکریمی نوازندگان ویولنسل، سروش کاکاوند، کوروش ملکی، نازنین احمدی، ستاره ناموری راد نوازندگان کنترباس گروه سازهای زهی کلاسیک ارکستر موسیقی ملی ایران را تشکیل می دادند.
در بخش سازهای ایرانی نیز مسعود آذین نوازنده تار، آناهیتا رمضانی نوازنده تار، مژگان محمد حسینی نوازنده قانون، علی عابدین نوازنده سنتور، پوریا شیوا فرد نوازنده نی، مهران خانزاده نوازنده عود، امیر نظری سالاری نوازنده کمانچه، مریم ملا نوازنده تمبک گروه اجرایی را تشکیل می دادند.
صدف الماسی نوازنده پیانو حسام صدفی نژاد نوازنده ابوا، شهرام رکوعی و روشنک نوشی نوازندگان فلوت، سایوری شفیعی، محمد ملک لی، گلرخ رجایی نوازندگان کلارینت، امیر ملکی زاده نوازنده فاگوت، عرفان فرشی زاده، ماهان ببری و شیما حکیمی نیز گروه سازهای کوبه ای و بادی برنجی ارکستر بودند.