انقلاب درحال بلعیدن فرزندان/درگیری حراس‌الدین با تحریرالشام - تسنیم
شهر ادلب که خاستگاه دولت جدید سوریه است به عرصه تقابل حراس الدین با نیروهای امنیتی جدید این کشور مبدل شده است. این درحالی است که این گروهک به لحاظر فکری نزدیک ترین جریان به تحریرالشام به شمار رفته و سرکردگان این دو گروه همسنگران هم بودند.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، درگیری شب گذشته گروه شبه‌نظامی حراس‌الدین با نیروهای امنیتی حکومت جدید سوریه در ادلب نبردی منحصر بفرد در دوماه اخیر است.
نیروهای امنیتی جدید سوریه از زمان تسلط بر دمشق درگیری‌هایی با مخالفان حکومت داشتند که عمده این تقابل‌ها با عناصر ارتش سابق یا علویان و شیعیان در استان‌های غربی بود اما برای اولین بار نیروهای دولت جدید با یک گروه سلفی-تکفیری برآمده از القاعده که دارای خاستگاه مذهبی و قومی مشترک با حاکمان جدید هستند، درگیر شده است.
نکته قابل توجه اینجاست که «ابومحمد الشامی» فرمانده حراس‌الدین در ابتدای جنگ داخلی، عضو القاعده سوریه بود و بعد از شکل‌گیری جبهه النصره به عنوان شاخه القاعده در سوریه به عضویت این گروه تروریستی درآمد.
ابومحمد الشامی در پروژه سفیدشویی جبهه‌النصره به تحریر الشام نیز همسنگر ابومحمد الجولانی بود، اما بعد از قدرت‌گیری سرکرده تحریرالشام و نزدیک شدن این گروه به اندیشه سیاسی اخوان سوریه و نزدیکی بیش از پیش به احرار الشام، تصمیم به انشعاب می‌گیرد.
حراس‌الدین با وجود فعالیت در 2017 تا سال 2020 با دار و دسته الجولانی در إدلب مرکز فعالیت این گروه تروریستی در شمال سوریه درگیر نشده بود اما از این تاریخ گزارش‌هایی از درگیری میان حراس‌الدین با تحریرالشام در ادلب توسط رسانه‌های محلی در شمال سوریه منتشر شد.
در شرایط جدید و بعد از خروج بشار اسد از قدرت و درحالی که وضعیت گروه‌های مهم مسلح همچون قسد (کردهای جدایی‌طلب در شمال)، اتاق عملیات جنوب (شبه‌نظامیان وابسته به روسیه و امارات) و شبه‌نظامیان دروزی همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و چشم‌اندازی از توافق در کوتاه‌مدت در دسترس نیست، در إدلب که خاستگاه و مهد حکومت جدید سوریه به شمار می‌رود، گروه حراس‌الدین با نزدیکترین دیدگاه‌های سیاسی به تحریرالشام، با همسنگران سابق خود وارد تقابل مسلحانه شده است.
این درگیری می‌تواند طلیعه‌ای از نبردهای آتی در سوریه باشد که در آنجا «نبرد همه علیه همه» آغاز شود و در هر نقطه‌ای از این کشور که همانند دیگر کشورهای غرب آسیا ساختاری موزائیکی دارد، شاهد زد و خورد گروه‌های مسلح مورد حمایت بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای باشیم.
هرچند این سناریو محتوم نیست و ممکن است ابومحمد الجولانی و دولت متبوعش در سایه حمایت و توافق میان آمریکا، ترکیه، عربستان و قطر بتوانند همانند تجربه إدلب ساختاری جدید را در سوریه پی‌ریزی کنند ولی در سناریوی بدبینانه نمی‌توان این گزینه را نادیده گرفت که نیروهای به اصطلاح انقلابی در سوریه همانند لیبی به سرنوشت جنگ فرسایشی دچار شوند.
انتهای پیام/
