چطور دیپ‌سیک توانست با هزینه‌ای به مراتب کمتر با عملکرد OpenAI برابری کند؟
به گزارش مشرق،یکی از کاربران توئیتری در صفحه خود نوشت:
آرنو برتران:
می‌توانید همیشه روی برادران تکنولوژی پالانتیر (Palantir) حساب کنید که بدترین برداشت‌ها را درباره هر چیزی داشته باشند و این مورد هم استثنا نیست.
در اینجا مدیر فنی شرکت، شیام سانکار، استدلال می‌کند که درس دیپ‌سیک این است که هوش مصنوعی یک "مسابقه تسلیحاتی برنده-همه‌چیز [را می برد]" است.
درس در واقع دقیقاً برعکس است.
اگر این یک مسابقه تسلیحاتی بود، چرا دیپ‌سیک مدل خود را به صورت متن‌باز تحت مجوز MIT منتشر کرد تا هر کسی در آمریکا بتواند آزادانه از آن استفاده کند؟
وقتی در یک "مسابقه تسلیحاتی" هستید و یک "سلاح" جدید و بهتر توسعه می‌دهید، آیا آن را همراه با تمام دستورالعمل‌های تولید و استفاده به رقیب خود می‌دهید؟
و اگر این "برنده-همه‌چیز" بود، پس چطور دیپ‌سیک توانست با هزینه‌ای به مراتب کمتر با عملکرد OpenAI برابری کند؟
موفقیت آنها ثابت می‌کند که بازیگران کوچکتر با منابع محدود می‌توانند غول‌های این حوزه را به چالش بکشند.
این دقیقاً برعکس برنده-همه‌چیز است - نشان می‌دهد میدان بازی در واقع دارد هموارتر می‌شود.
این شخص، و پالانتیر به طور کلی، در کار ترس‌افکنی و افزایش خصومت هستند زیرا این دقیقاً کسب و کارشان است: آنها نرم‌افزار نظامی را تجاری‌سازی می‌کنند، پس از نظر مالی از قاب‌بندی همه چیز از دریچه نظامی و برد-باخت سود می‌برند.
در حالی که چین با دیپ‌سیک در واقع ثابت می‌کند که رویکرد "مسابقه تسلیحاتی برنده-همه‌چیز"، که عمدتاً رویکرد غول‌های فناوری آمریکا (از جمله پالانتیر!) تاکنون بوده، احمقانه است و توسعه هوش مصنوعی باید به عنوان یک تلاش مشترک جهانی در نظر گرفته شود.
این درباره پیشبرد یک چشم‌انداز جایگزین از هوش مصنوعی به عنوان یک کالای دموکراتیک است که هر کسی توانمند می‌شود آن را از آن خود کند، در مقابل یک منبع بسته و کمیاب که توسط تعداد انگشت‌شماری از الیگارش‌ها کنترل می‌شود.
نگران‌کننده‌ترین جنبه این گفتمان این است که این دید از هوش مصنوعی به عنوان یک "سلاح" بسیار گویای آینده‌ای است که اگر برادران تکنولوژی مثل این شخص در نبرد ایده‌ها پیروز شوند خواهیم داشت: ما در یک پیشگویی خودکامیاب گرفتار خواهیم شد که در آن برخورد با هوش مصنوعی به عنوان یک سلاح واقعاً آن را به یک سلاح تبدیل می‌کند، یا به طور کلی‌تر به ابزاری برای سلطه و کنترل در مقابل نیرویی که برای منفعت بشریت توسعه یافته است.
مهم است که درباره بی‌مسئولیتی محض این موضوع بیدار شویم.
ما درباره فناوری‌ای صحبت می‌کنیم که تمام متخصصان برتر موافقند پتانسیل زیرکی بیشتر از همه ما را دارد.
چرا باید تلاش کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که آن را به عنوان یک سلاح یا ابزار کنترل می‌بینیم و شکل می‌دهیم؟
این کاملاً دیوانگی است و نتیجه‌اش این خواهد بود که همه ما را به طور جمعی ناامن‌تر می‌کند، شاید حتی به طور وجودی.
اگر یک فناوری وجود داشته باشد که باید به طور باز و شفاف توسعه یابد، توسط همه ما به طور جمعی به عنوان انسان‌هایی با سهمی مشترک در مسیر آن، آن هوش مصنوعی است.
انتخاب واقعی اینجا بین برنده یا بازنده شدن در یک مسابقه تسلیحاتی نیست - درباره این است که آیا ما یک هوش مصنوعی می‌خواهیم که توسط بشریت برای بشریت ایجاد شده، یا هوش مصنوعی‌ای که توسط چرخه‌های درگیری و سلطه که نیاز داریم از آنها فراتر برویم شکل گرفته است.
ما همه باید از دیپ‌سیک برای فراهم کردن مورد اول بسیار سپاسگزار باشیم.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.