هم افزایی استراتژیک: اتحاد دفاعی رو به رشد ایتالیا و ترکیه

باشگاه خبرنگاران جوان؛ اعظم پورکند -اخیراً، هم افزایی صنعتی بین ایتالیا و ترکیه با خرید Piaggio Aerospace توسط گروه بایکار Baykar، یک شرکت جهانی در تولید پهپاد‌های بدون سرنشین، تثبیت شده است.
در حالی که قرارداد اولیه انتقال مجتمع تجاری Piaggio Aerospace به بایکاردر ژانویه گذشته رسمی شد، خبر یک معامله صنعتی جدید در رسانه‌ها پرش کرد.
لئوناردو، شرکت پیشرو تاریخی ایتالیایی در دفاع، هوافضا و امنیت، علاقه خود را برای افزایش همکاری و هم افزایی موثر با گروه ترکی Baykar ابراز کرده است.
روبرتو سینگولانی، مدیرعامل لئوناردو در طی یک بازدید از تاسیسات بایکار در استانبول، احتمال هم افزایی صنعتی مهم بین گروه‌های ایتالیایی و ترکی در زمینه فناوری‌های بدون سرنشین را مطرح کرده است.
سینگولانی با تاکید بر اینکه مذاکرات و تماس‌ها با بایکار از مدتی قبل حتی قبل از توافق با Piaggio Aerospace آغاز شده بود، نگرش مثبتی در مورد همگرایی آینده هم در مورد پهپاد‌های بدون سرنشین و هم در مورد فناوری‌های آخرین نسل نشان داد.
وی با استنباط این که شرکت ترکیه‌ای شریک مهمی خواهد بود، نه تنها برای پیش بینی جهانی خود، بلکه مهمتر از همه، برای مشارکت تکنولوژیکی و مکمل بودن با محصولات ایتالیایی، اظهار داشت: «ادغام تجربه لئوناردو در پهپاد‌ها با پلت فرم‌های بدون سرنشین بایکار در سطح جهانی می‌تواند واقعاً رونق قابل توجهی به همراه داشته باشد.»
لئوناردو همچنین به طور گسترده در تولید هواپیما‌های بدون سرنشین فعال است، زیرا بیش از ۵۰ نوع پهپاد فالکو را در اختیار دارد.
همچنین شریک برنامه Eurodrone با همکاری اسپانیا، فرانسه و آلمان است.
از این نظر، لئوناردو قبلاً خود را به عنوان یک بازیگر معتبر در یکپارچه سازی سیستم متمایز کرده است که قادر به ادغام فناوری‌های پیشرفته در سیستم‌های صنعتی پیشرفته است.
از این منظر، در نهایت با ترکیب تولید عالی ترکیه با دپارتمان‌های الکترونیکی و راداری کارآمد لئوناردو، با بایکار مکمل کاملی وجود خواهد داشت.
به گفته کارشناسان، لئوناردو در تجهیزات الکترونیکی هوابرد و حسگر‌هایی مانند رادار اسکن الکترونیکی Gabbiano که بر روی پهپاد‌های بایکار نصب خواهد شد، تخصص دارد.
اگر این اتفاق بیفتد، نشان دهنده یک همکاری دوجانبه برد-برد خواهد بود که مزیت رقابتی را در بازار دفاعی از نظر اثربخشی و انعطاف پذیری تضمین می‌کند.
بنابراین، در زمان رشد چالش‌های جهانی و دستگاه‌های فن‌آوری در حال ظهور، ادغام لئوناردو-بایکار موجب انعطاف‌پذیری عملیاتی و استراتژیک خاصی می‌شود.
علاوه بر این، همکاری‌های حیاتی بین ایتالیا و ترکیه در زمینه‌های امنیتی و دفاعی را بیشتر خواهد کرد.
هر دو کشور با تعلق به یک حوزه مدیترانه با چالش‌ها و فرصت‌های یکسانی رو‌به‌رو هستند.
عضویت مشترک در سازمان‌های بین‌المللی، از جمله ناتو، همچنین آنها را به شرکای مهمی برای سرمایه‌گذاری برای مهار تهدید‌ها ارتقا می‌دهد و بنابراین، آنها به عنوان سهامداران امنیتی تکمیلی ظاهر می‌شوند.
علاوه بر این، همگرایی بسیاری از پرونده‌های منطقه‌ای، گفت‌وگوی مهم و تثبیت‌شده‌ای را که با ارزش‌های مشترک و ملاحظات استراتژیک پشتیبانی می‌شود، اثبات می‌کند.
در این راستا، شایان ذکر است که ترکیه در عصر چالش‌ها و بلاتکلیفی جهانی به دلیل تمایل به گفت‌و‌گو و تلاش‌های میانجی گری خود را به عنوان یک «بازیگر متعادل کننده» منطقه‌ای متمایز کرده است.
تکه‌ای از شواهد این امر، مذاکرات در صفحه شطرنج روسیه و اوکراین، میانجیگری در مورد برخی پرونده‌های آفریقایی، از جمله توافق اخیر بین سومالی و اتیوپی، تلاش‌های مستمر برای ثبات خاورمیانه، از جمله نقش اساسی در سوریه جدید و تماس‌های منظم در میان راه‌حل مناقشه اسرائیل است.
به لطف سرمایه گذاری‌های مستمر در سطح دفاعی و دیپلماتیک، آنکارا از مصرف کننده امنیت به ارائه دهنده امنیت تبدیل شده است و نقش خود را به عنوان یک محور منطقه‌ای با حرفه جهانی مشخص کرد.
این به خوبی با اولویت‌های استراتژیک ایتالیا مطابقت دارد که تحت رهبری جورجیا ملونی بیشتر به رویکرد واقعی سیاست و ایجاد نوعی خودمختاری استراتژیک در دفاع از منافع ایتالیا تمایل دارند.
از این رو، همخوانی و ادغام آن با دیدگاه ترکیه است.
در واقع، مدیترانه وسیع‌تر منطقه‌ای است که در آن فرافکنی دیپلماتیک ایتالیا بیان می‌شود و به‌ویژه دولت ملونی در راستای به اصطلاح «طرح ماتی» توجه زیادی به قاره آفریقا دارد.
در آفریقا، ترکیه دارای حضور تاریخی و سهم قابل توجهی در زمینه‌های مختلف از جمله امنیت و دفاع است.
بنابراین، زمینه همکاری در این منظر بسیار زیاد است.
منبع: دیلی صباح