تشدید فرار نیروی انسانی از بنگاه‌های تولیدی؛ چرا کارگران ترجیح می‌دهند کار نکنند؟
روزنامه اعتماد در گزارشی از فرار نیروهای کار از مشاغل تولیدی و عدم تمایل کارگران برای کار نوشته است.
کد خبر: 699219 | ۱۴۰۳/۱۱/۲۴ ۱۳:۱۲:۲۳
روزنامه اعتماد در گزارشی از فرار نیروهای کار از مشاغل تولیدی و عدم تمایل کارگران برای کار نوشته است.
به گزارش اعتماد، در بخش‌هایی از این گزارش آمده است:
اگرچه کمبود منابع انرژی و قطعی برق، مشکل اصلی بخش تولید در آذرماه 1403 بود، اما تأمین انرژی در دی‌ماه به فعالیت‌های اقتصادی جانی دوباره بخشید.
هر چند شامخ کل اقتصاد از 45.7 واحد در آذرماه به 47 واحد در دی‌ماه افزایش یافته و بخش صنعت نیز به بالای 50 واحد رسید.
اما آنچه در این گزارش هشداردهنده بود، کاهش شاخص اشتغال در دی‌ماه به کمترین مقدار طی 58 ماه اخیر از اسفند ماه 98 به این سو بوده که از تشدید فرار نیروی انسانی از بنگاه‌های تولیدی خبر می‌دهد.
داده‌ها نشان می‌دهند که وضعیت کسب و کارها در اقتصاد ایران، از ابتدای سال جاری برای هفتمین بار در کمتر از 50 واحد قرار گرفته است.
نتایج بررسی‌های مرکز پژوهش‌های اتاق ایران نشان می‌دهد که نوسانات ارزی باعث تشدید رکود در کسب و کارها شده تا بسیاری از بنگاه‌ها به‌خصوص در بخش خدمات و کشاورزی به دلیل افت درآمد، برای کاهش هزینه‌های خود در استخدام نیروی انسانی جدید محتاط باشند.
از طرفی به دلیل عدم تناسب حقوق و دستمزد با فشار افزایش هزینه‌های زندگی، نیروی انسانی تمایلی به اشتغال در سطوح پایین درآمدی ندارد.
فرار نیروی کار از کارخانه‌ها به دلایل مختلفی رخ می‌دهد؛ یکی از دلایل اصلی فرار نیروی کار، حقوق و مزایای ناکافی آنهاست.
اگر کارگران احساس کنند که به اندازه کاری که انجام می‌دهند دستمزد کافی دریافت نمی‌کنند، انگیزه‌ای برای ماندن در شغل خود نخواهند داشت.
شرایط کاری نامناسب اعم از ساعات کاری طولانی، محیط کاری ناامن یا ناسالم و عدم امکانات رفاهی مناسب نیز باعث ناراحتی و نارضایتی کارگران می‌شود.
حجم زیاد کار و فشارهای روحی و جسمی ناشی از آن نیز می‌تواند کارگران را فرسوده و بی‌انگیزه کند.
اگر کارگران احساس کنند که در شغل خود هیچ فرصتی برای پیشرفت و بهبود ندارند، به دنبال فرصت‌های بهتری در جاهای دیگر خواهند بود.
همچنین رابطه نادرست یا نبود احترام و توجه از سوی مدیران می‌تواند باعث نارضایتی شدید کارکنان شود.
دستمزدها به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده کیفیت زندگی و رضایت اجتماعی هستند.
افزایش دستمزدها می‌تواند تأثیرات مثبتی بر اقتصاد و جامعه داشته باشد، اما همچنان به عنوان موضوعی است که نیاز به بررسی دقیق و مداوم دارد.
با توجه به تورم کنونی این شاخص می‌تواند نرخ دستمزدها را ناکافی کند و باعث کاهش قدرت خرید کارکنان شود.
عدم تعیین سیاست‌های دستمزدی مناسب و مداوم نیز می‌تواند باعث کاهش دستمزدها شود.
اگر دستمزدها به صورت سالانه افزایش نیابد، می‌تواند باعث کاهش قدرت خرید و افزایش نارضایتی شود.
کاهش قدرت خرید و افزایش دستمزدها می‌تواند به طور مستقیم بر قدرت خرید مردم تأثیر بگذارد و بهبود کیفیت زندگی آنها را تسهیل کند.
دستمزدهای ناکافی می‌تواند باعث نارضایتی و ناامنی اجتماعی شود.
کارگران که دستمزدهای مناسبی ندارند، احساس ناامنی و نارضایتی بیشتری خواهند داشت.
افزایش دستمزدها می‌تواند به طور مستقیم بر تقاضا و مصرف اقتصادی تأثیر بگذارد و بهبود اقتصاد کشور را تسهیل کند.