امروز محمدرضا باهنر اصولگرا تقریباً همان چیزی را می‌گوید که بهزاد نبوی اصلاح‌طلب
روزنامه ایران از نزدیک شدن دیدگاه‌های اصولگرایان و اصلاح‌طلبان به هم نوشته است.
کد خبر: 700932 | ۱۴۰۳/۱۲/۰۵ ۱۵:۳۰:۰۰
روزنامه ایران از نزدیک شدن دیدگاه‌های اصولگرایان و اصلاح‌طلبان به هم نوشته است.
به گزارش ایران، خطوطی که بازیگران سیاست در ایران را از هم جدا می‌کرد، کمرنگ شده است.
شکاف‌ها نزدیک به پرشدن است.
اوضاع طوری است که فاصله‌ها به‌سختی قابل شناسایی است.
بازیگران سیاسی هنوز با عناوین قدیمی شناخته می‌شوند، اما دوگانه اصلاح‌طلب-اصولگرا دیگر نمی‌تواند توضیح دهنده فرآیندهای سیاسی باشد.
برای تأیید این ادعا فقط باید اظهارنظرهای اخیر چهره‌های سیاسی را مرور کرد.
اکنون محمدرضا باهنر اصولگرا تقریباً همان چیزی را می‌گوید که بهزاد نبوی اصلاح‌طلب، مجید انصاری تقریباً همان چیزی را می‌گوید که علی لاریجانی.
آنان از مسیرهای فکری متفاوت و مشرب‌های سیاسی مختلف تقریباً به یک نقطه رسیده‌اند: فهم مشترک از مسائل ایران و اولویت دادن به ایران در مقابل نزاع‌های سیاسی و اجتماعی دیگر.
این «وفاق» نیست؟
این روزنامه افزوده است: نمود جدید و مهم این ادعا که خطوط فاصله میان بازیگران سیاست کمرنگ شده است، اظهارات اخیر رئیس قوه قضائیه است.
حجت‌الاسلام و المسلمین محسنی اژه‌ای به تازگی در جمع روحانیون ستادی قوه قضائیه گفت: «اول انقلاب یک دو قطبی راه افتاده بود که امروز هم دچار آن هستیم، دو قطبی این بود که تخصص بهتر است یا تعهد؟
عده‌ای به عنوان تعهد، دیگری را می‌کوبیدند و عده دیگر به عنوان تخصص دیگری را، درحالی که تعهد و تخصص قابل تجمیع است، یعنی متخصص متعهد و متعهد متخصص داریم، اما ببینید این دو جریان چطوری به جان هم افتادند.» اگر معلوم نبود این جملات را رئیس قوه قضائیه بیان کرده، حتی می‌شد خیال کرد یک چهره اصلاح‌طلب آن را بر زبان آورده است.
این روزنامه افزوده است: جملات رئیس دستگاه قضا را با این جملات مسعود پزشکیان مقایسه کنید: «اگر دنبال این باشیم تا افراد را به صرف اینکه متعلق به حزب و جناح ما نیستند حذف کنیم، ما هم مثل کسانی عمل کرده‌ایم که به آنان انتقاد می‌کنیم.
ملاک برتری افراد فقط تقواست و تقوا از نظر اعتقادی یعنی حرکت با کمترین عارضه.
اگر این باور را مبنا قرار دادیم دیگر جنسیت و قومیت و باور و مذهب در انتخاب افراد موضوعیت ندارد.» این دو سخن حجت‌الاسلام و المسلمین اژه‌ای و پزشکیان، از دو چهره با مشرب سیاسی و تاریخی متفاوت است، اما یک معنا و یک مقصود را متبادر می‌کند؛ آنان دوقطبی‌های سیاسی مرسوم را رد می‌کنند، آن را غیرکارکردی و بی‌ثمر می‌دانند.
این دو سخن نشان می‌دهد که قاضی القضات و رئیس جمهوری امروز یک چیز می‌گویند: باید راه جدیدی جست؛ راهی که درعین رقابت جریان‌ها، آورده ملموس و خیر مشترک برای ایران داشته باشد، نه اینکه سرمایه‌های اجتماعی و اقتصادی و سیاسی ما را دود کند و به هوا بفرستد.