هویتی که در حال فراموشی است/ «گویش البرزی» را دریابید!
حفظ و احیای گویش های محلی و زبان های مادری نه تنها به غنای فرهنگی جامعه کمک می کند، بلکه زمینه ساز ایجاد جامعه ای با فرهنگ و اندیشه های نوین و فرهیخته است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرج، زبان مادری، به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر از هویت فرهنگی و تاریخی هر فرد، نقش تاثیرگذاری در شکل‌گیری شخصیت و اندیشه‌های او دارد.
حفظ و احیای گویش‌های محلی و زبان‌های مادری نه تنها به غنای فرهنگی جامعه کمک می‌کند، بلکه زمینه‌ساز ایجاد جامعه‌ای با فرهنگ و اندیشه‌های نوین و فرهیخته است.
در سال‌های اخیر، به دلیل کم‌توجهی به این موضوع، شاهد کم‌رنگ شدن هویت و گویش‌های مادری بوده‌ایم که این امر می‌تواند به افزایش مشکلات اجتماعی منجر شود.
به مناسبت 21 فوریه، روز جهانی زبان مادری، با جمعی از البرزی‌های اصیل و مسلط به زبان مادری در خصوص چالش های «گویش البرزی» و اهمیت حفظ هویت البرزی به گفت‌وگو پرداخته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
اسفندیاری، مسئول انجمن بخوان با ما گفت: اولین برنامه برای پاسداشت «گویش البرزی» برگزار شد.
نشست ها و برنامه های مختلفی برای پاسداشت زبان مادری سایر گویش ها برگزار شده بود اما این اولین آئین گرامیداشت «گویش البرزی» در راستای حفظ و گسترش هویتمان بود.
وی اضافه کرد: یکی از دغدغه هایی که در طرح کرج پایتخت کتاب داشتیم احیای هویت و گویش البرزی و ساخت کتاب و ضرب المثل و ترویج آن بود که در این زمینه برنامه های مختلفی برگزار خواهد شد و به زودی شب شعر برگزار می شود.
عدم وجود بانک اطلاعاتی چالش اصلی است.
مهران رجبی، بازیگر سینما و تلویزیون هم گویش مادری هر فرد را هویت هر انسان خواند و افزود: گویش مادری هر انسان، نوستالژیک است و ترجمه واژه نوستالژیک، یعنی درد و دریغ و گذر عمر را می‌توان در این واژه دید.
گویش مادری ما، گویشی است که تلخی‌ها را به شیرینی تبدیل کرده است.
وی با اشاره به اهمیت انتقال گویش مادری به نسل جدید گفت: علاقه انسان به کشور و هویتش زیباست و باید هویت خودمان را حفظ کنیم تا عاشق کشورمان باشیم.
باید گویش مادریمان را به فرزندان خود یاد دهیم و در مهمانی‌ها یا خانه با خانواده‌مان به زبان محلی سخن بگوییم تا زبان مادری و هویتمان حفظ شود.
مهدی مهرور، سرپرست فرمانداری ویژه شهرستان کرج هم البرزی بودن خود را افتخاری خواند و بر لزوم حفظ هویت تاکید و مطرح کرد: دبیرخانه دائمی زبان مادری با محوریت گویش البرزی با مشارکت و حمایت مردم ایجاد خواهد شد؛ باید برای حفظ و گسترش هویت خود تلاش کنیم.
وی افزود: هر کس که برای کرج قلم بزند و با عشق و دلسوزی به توسعه و پیشرفت آن بیندیشد، البرزی است.
باید گویش‌های بومی را زنده نگه داریم و در کنار آن، کرج را به شهری تبدیل کنیم که نه‌تنها از میراث فرهنگی خود محافظت می‌کند، بلکه با هویتی پویا، مسیر پیشرفت را با سرعت طی کند.
عمار ایزدیار، عضو شورای اسلامی شهر کرج نیز با تاکید بر ضرورت گسترش هویت کرجی بیان کرد: حفظ و گسترش زبان مادری بر اساس عشق و علاقه به هویت است.
چنین مراسمی نباید بخاطر منابع مالی برگزار نشود، منابع مالی مهم است اما عشق و علاقه هر فرد به هویت خویش، چنین برنامه‌هایی را خلق می‌کند.
وی عنوان کرد: در این آئین، حساسیت زبان مادری و اهمیت آن به عنوان مهم‌ترین عنصر ارتباطی در جامعه بیان شد.
گویش کرجی موجب همدلی و همکاری می‌شود اما متأسفانه در حال فراموشی است؛ نباید اجازه دهیم این گویش از بین برود و باید هویت خود را حفظ کنیم.
ایزدیار اظهار کرد: البرز رنگین‌کمان اقوام است و نمی‌توان از شورای شهر کرج انتظار داشت مراسمی مختص یک گویش برگزار کند، اما این شورا از برنامه‌های فرهنگی حمایت می‌کند.
من خودم به عنوان یک شخص حقیقی از این برنامه حمایت کردم.
عضو شورای اسلامی شهر کرج همچنین از برگزاری شب شعر «گویش البرزی» و جشنواره‌های فرهنگی در روستاهای بزرگ البرز مانند کردان با محوریت احیای هویت فرهنگی و اجتماعی البرز خبر داد.
هویت البرزی ما در خطر است
علی پندگو، شاعر و نویسنده البرزی، با اشاره به تلاش‌های خود برای حفظ فرهنگ البرز بیان کرد: سه جلد کتاب قطور درباره فرهنگ البرز نوشته‌ام که جلد سوم آن در میراث فرهنگی نگهداری می‌شود.
همچنین در حال نگارش کتابی درباره کوروش بزرگ با یک متر طول و بیش از 285 کیلوگرم وزن هستم.
وی گفت: اگر این کتاب حمایت شود بزرگ‌ترین کتاب جهان خواهد شد.
زبان البرزی ریشه در زبان پهلوی اشکانی دارد و باید برای گسترش آن تلاش کنیم.
بزرگ‌ترین چالش ما، عدم هماهنگی میان محققان و ضعف ساختاری در برگزاری مراسم هایی برای زبان مادری است.
این مراسم‌ها باید بیشتر برگزار شوند.
صفری تات، شاعر خوش‌آوازه البرزی که به چهار زبان شعر می گوید نیز از علاقه خویش به گویش تات گفت و عنوان کرد: 50 مکان را به نام تات نام‌گذاری کرده‌ام.
تات به معنای ایرانیان اصیل، دانشمند و کتاب‌خوان است.
برخی تصور می‌کنند زبان مادری باعث لکنت زبان می‌شود.
وی ادامه داد: در حالی که لکنت چاشنی زبان است.
کسانی که به چندین زبان صحبت می‌کنند، حافظه بسیار قوی‌ای دارند و مادران باید زبان محلی را به فرزندان خود آموزش دهند تا هویت آن‌ها حفظ شود.
فقیهی، شاعر 78 ساله البرزی، نیز از عشق خود به زبان مادری گفت: دو کتاب نوشته‌ام و دو بار داستان تاریخی عزیز نگار را در روستایمان برگزار کردیم و اشعار طالقانی را برای حفظ هویت خود سروده‌ام.
فرهنگ امروز ما هویت مادری را فراموش کرده و نوجوانان و جوانان با زبان مادری خود آشنا نیستند و این به معنای فراموشی هویت ماست که فاجعه‌آمیز است.
یکی از دانش‌آموزان حاضر در آیین گرامیداشت «گویش البرزی» که صبحت های مجری با این گویش برایش مبهم بود تصریح کرد: تاکنون نمی دانستم البرز گویش دارد.
مسئولان باید اقدامات فرهنگی بیشتری برای ترویج فرهنگ و هویت ما انجام دهند و خود مردم هم باید مشارکت کنند.
وی اضافه کرد: به نظر من، قبل از اجرای این برنامه، اقدام شایسته‌ای برای حفظ هویت البرزی انجام نشده بود.
در این راستا تدریس گویش‌های محلی در مدارس می‌تواند به حفظ هویت و جلوگیری از ناهنجاری‌های اجتماعی کمک کند.
همه این ها در حالی است که در نشست علنی مجلس شورای اسلامی در روز هشتم اسفند ماه کلیات طرح تدریس ادبیات زبان‌های محلی و قومی در مدارس با 104 رأی موافق، 130 رأی مخالف و 5 رأی ممتنع از مجموع 246 نماینده حاضر به تصویب نرسید و با تدریس زبان محلی در مدارس مخالفت شد.
هویت با ارزش است و مسئولین باید بیشتر توجه کنند تا هنجارهای اجتماعی در شهر کم‌رنگ تر شود.
انتهای پیام/
