شاخههای خارجی «پ.ک.ک» تنها با دستور آمریکا سلاحها را کنار میگذارند
«علی اوزگوندوز» معتقد است که اوجالان رویکردی عملگرایانه اتخاذ کرده و بر این باور است که به جای مبارزه مسلحانه، بهرهگیری از امکانات دولتی و پیشبرد اهداف از طریق دموکراسی سودمندتر خواهد بود.

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل- آذر مهدوان، اوجالان بنیانگذار پکک روز پنجشنبه ۲۷ فوریه، در اقدامی تاریخی نیروهای پکک را به پایان دادن به دههها مبارزه مسلحانه علیه دولت ترکیه و انحلال این گروه فراخواند و بر آمادگی خود جهت مشارکت در روند صلح با آنکارا تاکید کرد.
عبدالله اوجالان که از سال ۱۹۹۹ در جزیره ای در دریای مرمره زندانی است، ضمن تأکید بر حمایت خود از مبارزه مدنی به جای نزاع مسلحانه افزود: کردها باید کنفرانس سیاسی برگزار کنند.
کردها و ترکها هزاران سال است که با هم زندگی کرده اند و سرنوشت یکسانی دارند.
رئیس حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) در اینباره افزود: من خواستار زمین گذاشتن سلاح هستم و مسئولیت تاریخی این فراخوان را بر عهده می گیرم.
راه مبارزه ما، دموکراسی و ایجاد جامعه دموکراتیک است.
راهی جز دموکراسی و گفتگو وجود ندارد و جمهوری جز از طریق دموکراسیِ برادرانه زنده نخواهد ماند.
در همین راستا، خبرنگار مهر گفتگویی را با «علی اوزگوندوز» نماینده سابق پارلمان ترکیه، حقوقدان و سیاستمدارعضو «حزب جمهوری خلق» انجام داده است که متن این گفتگو در ادامه میآید:
سرانجام پس از سال ها درگیری میان پکک و ترکیه، با درخواست دولت باغچلی و برخی مذاکرات، عبدالله اوجان فراخوان منحل کردن پکک را داد.
چند سال پیش مرحوم مهمت علی برانت روزنامهنگار پیشکسوت ترکیه ای گفتگویی با اوجالان انجام داده بود که نوع صحبت های اوجالان نشان میداد مصمم در ادامه مسیر پ ک ک است، اکنون چه عوامل و زمینهای موجب شد تا اوجالان فراخوان انحلال پ ک ک را اعلام کند؟
همان طور که عبدالله اوجالان بنیانگذار و رهبر کنونی حزب کارگران کردستان (پکک) در بیانیه خود اعلام کرده است، اکنون و در شرایط فعلی پکک دلیل وجودی خود را از دست داده است و این امر انحلال آن را «ضروری» میکند.
گفتگویی که با مرحوم مهمت علی برانت انجام شد، مربوط به سال ۱۹۹۲ بود، یعنی ۳۳ سال پیش، و از آن زمان تاکنون، هم در جهان و هم در منطقه، تغییرات زیادی رخ داده است.
به نظر من، اوجالان با ارزیابی شرایط موجود، رویکردی عملگرایانه اتخاذ کرده و بر این باور است که به جای مبارزه مسلحانه، بهرهگیری از امکانات دولتی و پیشبرد اهداف از طریق دموکراسی سودمندتر خواهد بود.
از این پس روند به چه شکلی خواهد بود.
به نظر می رسد اعضای پ ک ک هنوز پیام اوجالان را باور نکرده است و اعلام کرده اند اوجالان باید پیام ویدئویی ارسال کند.
به نظر شما پ ک ک به فراخوان اوجالان گوش خواهد داد؟
به نظر من شورای رهبری پ ک ک در قندیل به این فراخوان پاسخ مثبت خواهد داد.
اما امروز پکک واقعی در واقع یگانهای مدافع خلق کرد (YPG) و حزب اتحاد دموکراتیک (PYD) است که در شمال سوریه تحت حمایت آمریکا و اسرائیل مسلح و تقویت شده است و YPG تنها در صورتی می تواند سلاح خود را زمین بگذارد که آمریکا بخواهد.
بنابراین، بر این باورم که شاخههای خارجی پ ک ک در سوریه و ایران، یعنی YPG و پژاک، به این فراخوان پاسخ مثبت نخواهند داد.
از این پس روند حقوقی در خصوص محکومیت و مجازات اوجالان به چه شکلی خواهد بود؟
بر اساس قانون مجازات کیفری ما، افرادی که به دلیل تأسیس و رهبری سازمان تروریستی به حبس ابد محکوم شدهاند، امکان آزادی ندارند و باید تا پایان عمر در زندان بمانند.
اما با اصلاحاتی در این قانون، فردی که به حبس ابد مشدد محکوم شده است، در صورتی که ۲۵ سال از دوران محکومیت خود را با «حسن رفتار» در زندان سپری کرده باشد، میتواند از طریق «آزادی مشروط» یا «حصر خانگی» از زندان آزاد شود.
در این صورت ممکن است راهی قانونی برای آزادی اوجالان فراهم شود.
در واقع، اظهارات آقای دولت باغچلی در خصوص استفاده از «حق امید» نیز مربوط به همین مسئله بود.