سرنوشت آتش‌بس غزه از منظر رسانه اماراتی

به اعتقاد یک رسانه اماراتی، تفاوت بزرگی بین خوش‌بینی آمریکا و خشم اسرائیل درباره مذاکرات مربوط به توافق آتش‌بس غزه وجود دارد.
کد خبر: 703953 | ۱۴۰۳/۱۲/۲۳ ۰۸:۳۰:۰۰
به اعتقاد یک رسانه اماراتی، تفاوت بزرگی بین خوش‌بینی آمریکا و خشم اسرائیل درباره مذاکرات مربوط به توافق آتش‌بس غزه وجود دارد.
به گزارش اعتمادآنلاین، یونس السید در یادداشتی تحت عنوان آتش‌بس میان خوش‌بینی و خشم که در روزنامه الخلیج منتشر شد معتقد است این تفاوت فاصله میان منافع یک قدرت بزرگ مانند ایالات متحده - که بی‌تردید بسیار فراتر از منافع شخصی است، و طرفی که می‌کوشد کل «دولت» را برای منافع شخصی خود گروگان بگیرد، مانند نتانیاهو- نشان ‌دهد.
ورود مستقیم آمریکا به مذاکره با حماس -که ایالات متحده آن را سازمانی «تروریستی» می‌داند- تنها بیان آشکار سرخوردگی و ناامیدی از تعلل، بازی‌ها و مانورهای نتانیاهو بود که بیش از حد طول کشیده است.
این اقدام همچنین پاسخی به درخواست‌های خانواده‌های گروگان‌های بازداشت‌شده در غزه و بخش بزرگی از جامعه اسرائیل است که دیگر به نتانیاهو اعتماد ندارند و مستقیماً به دولت آمریکا و رئیس‌جمهور ترامپ روی آورده‌اند.
مهم‌تر از همه، پافشاری نتانیاهو بر بازگشت به گزینه نظامی و ازسرگیری جنگ -با وجود بی‌فایده بودن آن- پیام‌های نگران‌کننده‌ای برای دولت آمریکا ارسال می‌کند.
اسرائیلی‌ها هشدارهای متعددی نسبت به از سرگیری جنگ داشته‌اند، از آمادگی ناکافی ارتش و بی‌میلی‌اش به ادامه جنگ گرفته، تا شکست در تحقق اهداف ۱۵ ماهه جنگ، و اینکه آیا قادر به نابودی توان فلسطینیان یا بازگرداندن زنده گروگان‌های باقی‌مانده خواهند بود یا خیر.
در نتیجه، اکثر اسرائیلی‌ها به این باور رسیده‌اند که هدف واقعی بازگشت به جنگ، جلب رضایت راست افراطی اسرائیل برای حفظ ائتلاف دولتی برای طولانی‌ترین زمان ممکن است.
البته نمی‌توان هدف کوچاندن فلسطینیان را هم نادیده گرفت، حتی اگر به بهانه اجرای طرح ترامپ باشد اما این گزینه شکست خورده و عزم فلسطینیان برای ماندن در سرزمین و وطن‌شان را بیشتر کرده است.
این با تمایل اعلام‌شده دولت ترامپ برای خاموش کردن آتش جنگ‌ها در تناقض است.
تکرار این مقوله که بگوییم اجبار به کوچاندن فلسطینیان به مصر، اردن یا هر جای دیگر، منطقه را شعله‌ور کرده و آشوبی به راه می‌اندازد که به منافع آمریکا آسیب خواهد زد، بی‌فایده به نظر می‌رسد.
از این رو، وقتی دولت آمریکا به این نوع مذاکره روی می‌آورد، می‌خواهد از بازی‌ها و مانورهای نتانیاهو عبور کند، منافع استراتژیک ایالات متحده را حفظ کند و در عین حال، روش‌ها و ابزارهای جدیدی را برای حل بحران گروگان‌ها و شاید فراتر از آن کاوش کند.