«استقامت» زمانی ارزش دارد که در همه امور زندگی انسان جلوه گر باشد

خبرگزاری مهر-گروه دین و اندیشه: خداوند متعال دین اسلام را برای هدایت انسان‌ها فرستاده و هر آنچه را برای رسیدن به بالاترین قله فضیلت بدان نیازمندند برایشان تبیین فرموده است.
در طرح ملی زندگی با آیه، هر روز ماه مبارک رمضان، مهمان یک آیه از آیات کلام وحی خواهیم بود.
تفسیر و تلاش برای فهم قرآن کریم از زمان پیامبر اعظم (ص) تا به امروز ادامه داشته است و جاودانگی قرآن سبب می‌شود تا تفسیر آن کتاب در هر عصر و زمانی ادامه یابد؛ چرا که آیات قرآن، مهم‌ترین و نخستین منبع برای فهم دین به شمار می‌روند.مهم‌ترین ویژگی تفسیری که در ادامه، آن را مشاهده می‌کنید، کوشش در تبیین بعد هدایتی قرآن، یعنی هدف اصلی نزول است: «هُدیً لِلنَّاسِ».در این تفسیر فقط به کشف معنا و ذکر پاره‌ای الفاظ و عبارات تفسیری صرف بسنده نمی‌شود؛ بلکه آنها درآمدی برای تبیین ابعاد هدایتی کلام خداوند قرار داده شده و مخاطب را از معبر لفظ به معنا و از معبر معنا به بلندای هدایت قرآن، سوق می‌دهد.
طرح زندگی با آیه‌ها درصدد است که عموم مردم را با مفاهیم آیات منتخب بیش از پیش آشنا کند و خبرگزاری مهر در مجموعه مطالب «زندگی با آیه ها» به صورت تفصیلی و تصویری با بیان استاد محمدعلی انصاری مفسر قرآن کریم، تفسیر این آیات مبارکه را تقدیم نگاه مخاطبان می‌کند.
سوره هود آیه ۱۱۲
فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَکَ وَلَا تَطْغَوْا ۚ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ
پس همان گونه که فرمان یافته ای ایستادگی کن؛ و نیز آنان که همراهت به سوی خدا روی آورده اند [ایستادگی کنند] و سرکشی مکنید که او به آنچه انجام می‌دهید، بیناست.
نکته‌ها
در روایات آمده است که پیامبر فرمود: سوره‌ی هود مرا پیر کرد.
و گفته‌اند که مراد حضرت این آیه از سوره‌ی هود بوده است.
«۱» اگر چه فراز نخست این آیه «فَاسْتَقِمْ کَما أُمِرْتَ» در سوره‌ی دیگری «۲» از قرآن مجید نیز آمده، امّا آیه‌ی فوق به چنین خصوصیّتی معروف شده است.
شاید سنگینی این آیه، وجود فرازهای دیگری از تاریخ است که در آیه بیان نشده و آن، استقامت یاران پیامبر صلی الله علیه و آله است که همه‌ی آنها وفادار نبودند و پیامبر صلی الله علیه و آله از بی‌وفایی و ناپایداری آنان در ناراحتی بود.
پیام‌ها
۱- حال که خداوند کیفر و پاداش همه را بدون کم و کاست می‌دهد، پس استقامت کن.
کُلًّا لَمَّا لَیُوَفِّیَنَّهُمْ … فَاسْتَقِمْ‌
۲- نتیجه‌ی تاریخ انبیا، استقامت است.
«فَاسْتَقِمْ»
۳- در استقامت و پایداری، رهبر باید پیشگام همه باشد.
«فَاسْتَقِمْ» (شرایط مکّه برای مسلمانان صدر اسلام، دشوار و نیاز به استقامت بوده است)
۴- پایداری زمانی ارزش دارد که در همه‌ی امور باشد.
در عبادت، در ارشاد، تحمل ناگواری‌ها و مانند آن.
«فَاسْتَقِمْ»
۵- عمل باید بر طبق نص و فرمان الهی باشد، نه بر اساس قیاس و استحسان و خیال و امثال آن.
«کَما أُمِرْتَ»
۶- پایداری رهبر بدون همراهی و پایداری امّت بی‌نتیجه است.
«وَ مَنْ تابَ مَعَکَ»
۷- رجوع و بازگشت به خدا، بهای سنگینی را می‌طلبد و آن، استقامت و پایداری در راه مستقیم است.
«وَ مَنْ تابَ مَعَکَ»
۸- همه چیز باید طبق فرمان باشد، نه زیاده‌روی و طغیان.
کَما أُمِرْتَ … وَ لا تَطْغَوْا
۹- رهبر و امّت باید در راه مستقیم حرکت کنند و از افراط و تفریط بپرهیزند.
«فَاسْتَقِمْ، وَ لا تَطْغَوْا»
۱۰- استقامت در دین، پاداش الهی را در پی دارد.
فَاسْتَقِمْ … إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ