شرایط سوریه به روایت روزنامه الاهرام مصر

به اعتراف خالد قندیل، تحلیل‌گر روزنامه مصر الاهرام، میلیون‌ها سوری که از کشورشان گریختند و سپس بازگشتند، به امکان برقراری ثبات پس از سقوط رژیم بشار اسد می‌اندیشند.
کد خبر: 704358 | ۱۴۰۳/۱۲/۲۵ ۲۳:۰۰:۰۰
سید عماد حسینی- به اعتراف خالد قندیل، تحلیل‌گر روزنامه مصر الاهرام، میلیون‌ها سوری که از کشورشان گریختند و سپس بازگشتند، به امکان برقراری ثبات پس از سقوط رژیم بشار اسد می‌اندیشند.
به گفته او اما افزایش خشونت‌ها، به ویژه در طرطوس و لاذقیه، این امید را نقش بر آب می‌کند، در روز ششم مارس، این منطقه شاهد درگیری‌های خونین بود که صدها کشته بر جای گذاشت و تنش گسترده‌ای ایجاد کرد.
روایت رسمی گروه‌های مسلح وابسته به رژیم سوریه ادعا می‌کند که یک گروه بزرگ مسلح از طایفه علوی به مراکز پلیس و مواضع نیروهای رژیم حمله کرده و حدود ۲۰۰ نفر را کشته‌اند.
این گروه‌ها همچنین اعلام کردند که شبه نظامیان وفادار به رژیم، بدون دستور رسمی، صدها نفر از مسلحین علوی را کشته و ده‌ها نفر دیگر را دستگیر کرده‌اند.
اما روایت ساکنان علوی در طرطوس، لاذقیه و مناطق روستایی ساحل سوریه متفاوت است.
آنها می‌گویند گروه‌های مسلح به خانه‌ها یورش برده، اقدامات وحشیانه‌ای علیه غیرنظامیان انجام داده و برخی را ربوده‌اند.
این اقدامات خشم عمومی را برانگیخت و مردم محلی به مقابله با مهاجمان پرداختند.
سپس گروه‌های مسلح وابسته به رژیم، از جمله گروه‌های ترکمانی «الحمزات» و «العمشات» که مورد حمایت ترکیه هستند و از احمد الشرع، رئیس موقت، پیروی می‌کنند، وارد عمل شدند و قتل‌عام‌هایی را رقم زدند که منطقه را به لرزه درآورد.
این حوادث موجی از خشم به راه انداخت و بسیاری از ساکنان به لبنان و پایگاه نظامی حمیمیم روسیه پناه بردند.
پناهجویان در نزدیکی پایگاه تجمع کردند تا درخواست پناهندگی‌شان بررسی شود.
در این میان، شبه نظامیان وفادار به رژیم (ابو محمد الجولانی) برای ربودن پناهندگان به پایگاه روسی تا آستانه درگیری با نگهبانان پایگاه هم پیش رفتند.
در ترکیه نیز علویان تظاهراتی برگزار کردند و از دولت خواستند برای توقف کشتارها مداخله کند.
حوادث ششم مارس در اقدامات و رفتارهای قبلی رژیم جدید ریشه داشت.
پس از تسلط گروه‌های مسلح مخالف بر دمشق، حلب، حماه، حمص و گسترش کنترل آنها بر بیابان‌های سوریه و بخش‌های وسیعی از کشور، تصمیم به انحلال ارتش و پلیس و اخراج ده‌ها هزار کارمند غیرنظامی گرفته شد، حتی بیمارستان‌ها و مراکز درمانی نیز تحت عنوان «بازسازی دولت» تعطیل شدند.
با وجود اعلام انحلال گروه‌های مسلح وفادار به رژیم جدید، این تصمیم اجرا نشد و این گروه‌ها همچنان نقش ارتش و پلیس منحل‌شده را ایفا می‌کنند و مرتکب تخلفاتی می‌شوند که (البته) رژیم نیز آنها را تایید کرده است.
انحلال ارتش، پلیس و بخش‌هایی از کارمندان دولتی، از جمله پلیس راهنمایی و رانندگی، آسیب‌های شدیدی به اقشار مختلف مردم سوریه از همه طوایف وارد کرد.
قطع حقوق و تنها منبع درآمد آنها، نارضایتی گسترده‌ای از رژیم جدید به وجود آورد.
مردم این تصمیمات را خودسرانه و نوعی مجازات جمعی توصیف کردند.
در مقابل، رژیم جدید به شبه نظامیانی از کشورهای آسیای مرکزی مانند ترکستان، تاجیکستان، داغستان، چچن و قرقیزستان و همچنین برخی کشورهای عربی اختیاراتی داد.
این افراد در حملاتی به روستاها و محله‌هایی که به ادعای آنها به رژیم سابق وفادار بودند، پیشگام شدند.
در حالی که روایت رسمی، گروه‌های علوی در ساحل سوریه را متهم می‌کند که به دنبال ایجاد منطقه‌ای مستقل هستند، مخالفان رژیم جدید ادعا می‌کنند که این رژیم قصد تغییر هویت سوریه و سلطه گروه‌های مسلح بر کشور را دارد.
آنها خواستار دولتی مدنی هستند، نه حکومتی تحت کنترل شبه نظامیانی که ترس و فتنه را گسترش می‌دهند.