هشدار جدی یک استان زمین‌شناسی به رئیس‌جمهور؛ آقای پزشکیان بحران آب در تابستان جدی است / از الان اقدام فوری کنید
مهدی زارع نوشت: آقای دکتر پزشکیان، برای مدیریت بحران آب تهران در ۱۴۰۴ اقدام فوری لازم است، کمبود آب در سدهای استان تهران در تابستان ۱۴۰۴ می‌تواند مشکلات متعددی برای شهر تهران و شهرستان‌های اطراف ایجاد کند.
مهدی زارع نوشت: آقای دکتر پزشکیان، برای مدیریت بحران آب تهران در ۱۴۰۴ اقدام فوری لازم است، کمبود آب در سدهای استان تهران در تابستان ۱۴۰۴ می‌تواند مشکلات متعددی برای شهر تهران و شهرستان‌های اطراف ایجاد کند.
کد خبر: 704460 | ۱۴۰۳/۱۲/۲۶ ۱۰:۲۰:۰۰
مهدی زارع در یادداشتی با عنوان «هشدار درباره شرایط پیش رو و بحران آب» در روزنامه اعتماد نوشت: آقای دکتر پزشکیان، برای مدیریت بحران آب تهران در ۱۴۰۴ اقدام فوری لازم است، کمبود آب در سدهای استان تهران در تابستان ۱۴۰۴ می‌تواند مشکلات متعددی برای شهر تهران و شهرستان‌های اطراف ایجاد کند.
پیشنهاد می‌کنم رییس‌جمهور محترم از هم‌اکنون به مدیریت بحران آب تهران برای ۱۴۰۴ بپردازند:
1- کمبود آب شرب: کاهش ذخایر سدها منجر به کمبود آب شرب برای ساکنان تهران و شهرستان‌های اطراف می‌شود.
ممکن است برنامه‌های قطعی آب (جیره‌بندی) اجرا شود که زندگی روزمره مردم را تحت اثر قرار بدهد.
۲- کاهش آب کشاورزی: کشاورزی در مناطق اطراف تهران به‌شدت به آب سدها وابسته است.
کمبود آب می‌تواند باعث کاهش تولیدات کشاورزی و خسارات اقتصادی به کشاورزان شود.
۳- تشدید بحران محیط زیست: کاهش آب سدها بر اکوسیستم‌های محلی اثر می‌گذارد و باعث بیشتر خشک شدن تالاب‌ها و رودخانه‌ها می‌شود.
این موضوع به کاهش تنوع زیستی و افزایش آلودگی هوا (به دلیل خشکی خاک و افزایش گرد و غبار) منجر می‌شود.
۴- کاهش کیفیت آب: با کاهش حجم آب در سدها، غلظت آلاینده‌ها در آب افزایش می‌یابد که این موضوع کیفیت آب شرب را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
۵- افزایش مصرف انرژی: برای تأمین آب از منابع جایگزین، نیاز به پمپاژ بیشتر یا استفاده از روش‌های انرژی‌بر مانند شیرین‌سازی آب است که هزینه‌های انرژی را افزایش می‌دهد.
کمبود آب در سدهای استان تهران و کاهش ذخایر آبی اثرهای قابل توجهی بر تولید برق، به ویژه در بخش برقابی (هیدروالکتریک) دارد: شرکت آب منطقه‌ای تهران دارای ۱۱ واحد نیروگاه برقابی است که چهار واحد آن در سامانه غرب و در سدهای امیرکبیر و طالقان و هفت واحد آن در سامانه شرق قرار دارند که شامل نیروگاه‌های لتیان، کلان و لوارک است.
در مجموع ظرفیت نصب شده ۳۱۵ مگاوات نیروگاه برقابی در تهران وجود دارد.
نیروگاه‌های تحت پوشش شرکت آب منطقه‌ای تهران با متوسط تولید سالانه ۵۳۰ هزار مگاوات ساعت برق تولید می‌کنند.
۱- کاهش تولید برقابی: در سدهای استان تهران و مناطق اطراف (مانند سدهای لتیان، لار و طالقان) با کاهش ذخایر آب و کاهش جریان آب عبوری از توربین‌ها، منجر به کاهش تولید برقابی می‌شود.
2- افزایش فشار بر نیروگاه‌های حرارتی: با کاهش تولید برقابی، نیاز به تولید برق از طریق نیروگاه‌های حرارتی (با سوخت فسیلی مانند گاز، نفت، یا زغال‌سنگ) افزایش می‌یابد.
این موضوع باعث افزایش مصرف سوخت‌های فسیلی، افزایش هزینه‌های تولید برق و افزایش آلایندگی محیط زیست می‌شود.
۳- افزایش خاموشی‌ها: در صورت کاهش تولید برقابی و افزایش تقاضا برای برق (به ویژه در تابستان به دلیل استفاده از سیستم‌های خنک‌کننده) شبکه برق با کمبود بیشتر مواجه می‌شود.
این موضوع منجر به خاموشی‌های برنامه‌ریزی شده یا حتی خاموشی‌های ناگهانی می‌شود.
کمبود آب در سدهای استان تهران و افزایش برداشت از منابع آب زیرزمینی می‌تواند اثرات منفی قابل توجهی نیز بر سفره‌های آب زیرزمینی داشته باشد.
1- کاهش سطح آب زیرزمینی: با کاهش آب سدها، فشار بیشتری بر منابع آب زیرزمینی وارد می‌شود و برداشت از چاه‌ها افزایش می‌یابد.
این موضوع باعث افت سطح آب زیرزمینی و کاهش ذخایر آن می‌شود.
۲- خشک شدن چاه‌ها و قنات‌ها: افت سطح آب زیرزمینی منجر به خشک شدن چاه‌های کم ژرفا و قنات‌ها می‌شود.
این مساله دسترسی به آب را برای کشاورزان و ساکنان مناطق روستایی و حاشیه شهرها دشوار می‌کند.
۳- فرونشست زمین: برداشت بیش از حد از آب‌های زیرزمینی باعث کاهش فشار در لایه‌های زیرین خاک می‌شود.
این پدیده منجر به فرونشست بیشتر زمین می‌شود که جبران‌ناپذیر است و باعث آسیب به ساختمان‌ها، جاده‌ها، خطوط لوله و دیگر زیرساخت‌ها می‌شود.
۴- شور شدن آب زیرزمینی: با کاهش سطح آب زیرزمینی، احتمال نفوذ آب شور از لایه‌های ژرف‌تر یا از مناطق ساحلی به سفره‌های آب شیرین افزایش می‌یابد.
این موضوع کیفیت آب زیرزمینی را کاهش می‌دهد و آن را برای مصارف شرب و کشاورزی نامناسب می‌کند.
۵- تخریب اکوسیستم‌های وابسته به آب زیرزمینی: بسیاری از تالاب‌ها، رودخانه‌ها و پوشش گیاهی به آب زیرزمینی وابسته هستند.
کاهش سطح آب زیرزمینی باعث خشک شدن این اکوسیستم‌ها و از بین رفتن تنوع زیستی می‌شود.
۶- کاهش ذخایر راهبردی آب: آب‌های زیرزمینی به عنوان ذخایر راهبردی در دوران خشکسالی محسوب می‌شوند.
برداشت بی‌رویه از این منابع، ذخایر آینده را به خطر می‌اندازد و توانایی مقابله با خشکسالی‌های طولانی بعدی را کاهش می‌دهد.