فوتبال ایران، حاشیه‌ای که متن را بلعیده است؛ اتهام‌زنندگان آلوده
فوتبال ایران دچار وضعیتی شده که تنها حاشیه‌سازان می‌توانند شانس موفقیت در آن را داشته باشند؛ حاشیه‌سازانی که با ابزار اتهام‌زنی رقبا را از دور رقابت کنار می‌زنند و ناجوانمردانه به اهداف‌شان دست پیدا می‌کنند.
باشگاه خبرنگاران جوان - لیگ برتر فوتبال ایران بیش از آنکه میدان رقابت سالم و نمایش توانایی‌های فنی باشد، به عرصه‌ای برای جنجال، حاشیه‌سازی و تسویه‌حساب‌های شخصی تبدیل شده است.
در این فوتبال، حاشیه نه‌تنها بخشی از بازی است، بلکه ابزاری کلیدی برای کسب نتیجه به شمار می‌رود.
به جای تمرکز بر کیفیت بازی، تاکتیک‌ها و پرورش استعدادها، افراد و تیم‌ها به دنبال استفاده از اتهام‌زنی، فشار روانی و هتک حرمت رقبا هستند تا به اهداف خود برسند.
اینجاست که اخلاق به‌عنوان عنصری غریبه هیچ جایگاهی ندارد.
در فوتبال ایران، متهم کردن داوران، بازیکنان و حتی مدیران تیم‌های رقیب به یک استراتژی رایج تبدیل شده است.
کافی است پس از هر بازی مهم، موجی از اظهارنظر‌ها و مصاحبه‌های جنجالی به راه بیفتد؛ از ادعای تبانی و خرید داور گرفته تا زیر سؤال بردن شرافت حرفه‌ای افراد.
این فشار‌ها اغلب با هدف تأثیرگذاری بر تصمیمات آینده، تضعیف روحیه حریفان یا توجیه ناکامی‌ها به کار گرفته می‌شود.
بسیاری از این جنجال‌ها صرفاً ابزاری برای پیشبرد منافع شخصی یا تیمی هستند، بدون آنکه مدرکی محکم پشت آنها باشد.
در نهایت هم با ترفند حلالیت طلبیدن، اندک وجدانی که برایشان باقی مانده را راضی نگه می‌دارند.
نکته عجیب‌تر اینکه اغلب کسانی که بلندترین فریاد‌ها را علیه فساد و بی‌اخلاقی سر می‌دهند، خودشان کارنامه‌ای پر از لکه‌های تیره دارند.
مربیانی که سابقه محرومیت دارند، مدیرانی که در پرونده‌های مالی مشکوک دست داشته‌اند و بازیکنانی که بار‌ها به رفتار غیرحرفه‌ای متهم شده‌اند، ناگهان در قامت مدعیان پاکی و جنگ با فساد ظاهر می‌شوند.
این تناقض، فوتبال ایران را به نمایشگاهی از ریاکاری تبدیل کرده است؛ جایی که همه علیه همه اتهام می‌زنند؛ اما در نهایت تنها چیزی که از بین می‌رود ابروی افراد بی‌گناه است.
آنچه بیش از همه قربانی می‌شود، اخلاقیات است.
احترام به حریف، پذیرش شکست و پایبندی به اصول حرفه‌ای، مفاهیمی غریب در این فضا هستند.
هواداران هم که باید از تماشای فوتبال لذت ببرند، درگیر جنگ‌های رسانه‌ای و توهین‌های بی‌پایان می‌شوند.
این چرخه معیوب نه‌تنها کیفیت فوتبال را پایین می‌آورد، بلکه اعتماد عمومی به این ورزش را خدشه‌دار می‌کند.
تا زمانی که حاشیه‌سازی ابزار اصلی موفقیت در فوتبال ایران باشد، نمی‌توان امیدی به پیشرفت واقعی داشت.
نیاز است که نهاد‌های نظارتی، رسانه‌ها و حتی خود اهالی فوتبال، به جای دامن زدن به این جنجال‌ها، به دنبال شفافیت باشند.
در غیر این صورت، این فوتبال همچنان در باتلاق اتهام و بی‌اخلاقی غرق خواهد ماند و متن واقعی آن که همان مسائل فنی است برای همیشه در سایه حاشیه‌ها گم می‌شود.
منبع: ایرنا
