وقتی استادیوم یادگار امام سنگر دفاع از فرهنگ شهادت می‌شود - تسنیم

به گزارش خبرگزاری تسنیم آذربایجان شرقی، آقامهدی برای آذربایجان، فقط یک فرمانده‌ی دفاع مقدس نبود؛ او یک اسطوره است که هنوز هم روحش در میان مردم این دیار زنده است.
هنوز وقتی نامش برده می‌شود، غروری از جنس ایمان در دل‌ها شعله می‌کشد و بغضی از جنس دلتنگی گلوها را می‌فشارد؛ بغضی که از نبود پیکر پاکش در میان مردم زادگاهش حکایت دارد.
صدای آخرین بی‌سیم شهید باکری هنوز در گوش مردم طنین‌انداز است؛ صدایی که فراتر از تاریخ، پیام‌آور ایستادگی و عزت است.
هنوز خسرو ملازاده در میان مردم این دیار نفس می‌کشد و از رشادت‌های فرمانده‌اش سخن می‌گوید؛ فرمانده‌ای که برای جوانان امروز نیز یک آرمان و یک راه است.
حساب آقامهدی همیشه از دیگران جدا بوده است؛ هنوز دانشگاه تبریز، حضورش را در دانشکده‌ی مکانیک احساس می‌کند، و هنوز مردم این شهر، از آن شهردار آرمانی سخن می‌گویند.
ورزش؛ عرصه‌ای برای پاسداشت فرهنگ شهادت
مدت‌هاست که میدان فوتبال، صحنه‌ی تبلور غیرت آذربایجان است.
اینجا فقط یک زمین بازی نیست؛ اینجا میدان مردانی است که در طول تاریخ، بیرق‌دار هویت و فرهنگ این دیار بوده‌اند.
آذربایجان، همواره پرچم‌دار غیرت ملی و پیشگام در دفاع از ایران بوده است؛ از روزهای مشروطه تا دوران دفاع مقدس، از خیابان‌های تبریز تا میدان‌های نبرد، مردان این سرزمین، دفاع از ایران را دفاع از هویت خود دانسته‌اند.
هواداران پرشور تراکتور، چه در برد و چه در باخت، همواره پیروز واقعی میدان هستند؛ چراکه آن‌ها فراتر از نتیجه، اخلاق و مرام جوانمردی را در ورزش معنا کرده‌اند.
تصویری از آقامهدی باکری، ستارخان و دیگر سرداران عاشورایی که بر سکوهای استادیوم نقش بسته، نشان از آن دارد که این مردم، همچنان ریشه در غیرت و هویت ملی دارند.
آقامهدی؛ میراثی زنده در قلب تبریز
اگر چه از 25 اسفند 1363 تاکنون، پیکر مطهر آقامهدی به آذربایجان بازنگشته، اما روح بلند او در لحظه‌لحظه‌ زندگی مردمان این سرزمین جاری است.
او فرمانده‌ای بود که در قلب مردم جای دارد و مردمانی که از او الهام گرفته‌اند، هرگز مرام آقامهدی را فراموش نمی‌کنند.
این غیرت مردمان یک دیار است که در رفتارها، باورها و افتخاراتشان نمود پیدا می‌کند.
میراث مهدی باکری، در روح جوانان این شهر، در فریادهای هواداران ورزش، در ایستادگی مردم تبریز، و در عشق آنان به ایران ادامه دارد.
فرهنگ شهادت و پاسداشت مقام شهدا، یک وظیفه‌ی همگانی است، اما این مردم، این هواداران پرشور فوتبال، این جوانان آذربایجانی، این عاشقان وطن، بدون هیچ دستور و الزامی، خودشان این وظیفه را انجام داده‌اند.
آری، این تبریز است؛ دیار غیرت، شهر دلیران، زادگاه قهرمانانی که هرگز فراموش نمی‌شوند.
انتهای پیام/