هدیه‌ای که می توانیم پس از یک ماه روزه داری از ماه رمضان به دست آوریم
ماه مبارک رمضان، ماه مهمانی است وقتی شما به مهمانی می‌روید، هدیه می‌برید، برای خدا چه چیزی می‌بریم؟ باید با چهار ویژگی وارد مهمانی خداوند در ماه رمضان شویم.
به گزارش خبرنگار مهر، ماه رمضان از پرفضیلت ترین ماه‌های سال و ماه میهمانی خداوند است.
در این ماه درهای فیض و رحمت الهی باز می‌شود و همگان در ضیافت خداوند از برکات معنوی تنعم می‌کنند.
رمضان پس از ماه‌های رجب و شعبان مقدمه‌ای برای خودسازی و زمینه سازی معنوی و دوری از گناهان و نزدیک شدن به خداوند است.
روزه داری که از ابتدا تا انتهای این ماه بر مسلمان واجب شده است نیز زمینه معنوی آمادگی روح برای قرار گرفتن در جایگاه استغفار و پاک شدن از گناهان را فراهم می‌کند از این رو مسلمانان با شب زنده داری، تلاوت قرآن و اطعام و افطاری دادن، صدقه و روزه داری سعی در بهره مندی هرچی بیشتر از فضائل آن می‌کنند.
پیامبر گرامی اسلام درباره ماه رمضان و آمرزش گناهان در این ماه می‌فرمایند: «انما سمی الرمضان لانه یرمض الذنوب، ماه رمضان به این نام خوانده شده است، زیرا گناهان را می‌سوزاند.» ایشان همچنین فرموده اند «ای مردم!
ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت به شما روی آورد، ماهی که نزد خدا از همه ماه‌ها برتر و روزهایش بر همه روزها و شب‌هایش بر همه شب‌ها و ساعاتش بر همه ساعات برتر است، ماهی است که شما در آن به میهمانی خدا دعوت شده و مورد لطف او قرار گرفته‌اید، نفس‌های شما در آن تسبیح و خوابتان در آن عبادت، عملتان در آن مقبول و دعایتان در آن مستجاب است.
بهترین ساعاتی است که خداوند به بندگانش نظر رحمت می‌کند.»
شب قدر از شب‌هایی است که برتر از هزار ماه است و فرشتگان در این شب به اذن خدا فرود می‌آیند و جمیع مقدرات بندگان را در طول سال تعیین می‌کنند.
وجود این شب در این ماه مبارک نعمت و موهبتی الهی بر امت پیامبر گرامی اسلام (ص) است و مقدرات یک سال انسان‌ها (حیات، مرگ، رزق و…) براساس لیاقت‌ها و زمینه‌هایی که خود آنها به وجود آورده‌اند تعیین می‌شود و انسان در چنین شبی با تفکر و تدبر می‌تواند به خود آید و اعمال یک سال خود را ارزیابی کند و با فراهم آوردن زمینه مناسب بهترین سرنوشت را برای خود رقم زند.
فضائل برشمرده شده در این ماه بی شک از آن کسانی است که حقیقت آن را درک کرده و با عمل و گفتار و کردار خود به آنچه توصیه شده جامه عمل بپوشانند و در حالی که تمامی اعضا و جوارح از گناه و حرام به دور است با اخلاص و توکل و توسل به اهل بیت در زمینه عمل به دستورات الهی و احکام قرآن در راه خودسازی گام بردارند.
تأثیر این ماه می‌تواند چنان باشد که در طول زندگی و دیگر ماه‌ها نیز آثاری از آن را در روح و جان داد.
در راستای بهره مندی هرچه بیشتر از فیوضات این ماه و قدم گذاشتن در مسیر خودسازی و تزکیه نفس حجت الاسلام سید محمدباقر علوی تهرانی در سلسله سخنرانی‌هایی به آداب ورود به ماه مبارک رمضان اشاره کرده است که خبرگزاری مهر بنا دارد تا در قالب گزارش‌هایی آن را به خوانندگان عرضه کند.
در ادامه بخش دهم این سخنرانی را می‌خوانید.
حفظ حرمت ماه رمضان
خداوند می‌فرماید فاصله‌ی ماه رمضان با سایر ماه‌ها مثل فاصله‌ی خدا با بقیه‌ی موجودات است.
یعنی این ماه خیلی ظرفیت دارد که در آن خیلی اتفاقات خوب می‌تواند بیفتد.
اوج ماه مبارک رمضان، لیالی قدر است.
مهم‌ترین ویژگی شب قدر به حسب آیات قرآن اینست که همه‌ی مقدرات ما در این شب استوار می‌شود.
در شب نیمه‌ی شعبان خواسته‌های خود را به خداوند عرضه می‌کنیم، در آن شب مقدرات ما تعیین می‌شود و در لیالی قدر مقدرات تقسیم می‌شود.
وقتی وارد ماه مبارک رمضان شدیم، چگونه حرمت این ماه را حفظ کنیم و چطور آنچه را که در ماه رجب و شعبان به دست آوردیم، از دست ندهیم؟
دو راهکار وجود دارد که هر دو باید انجام شود ۱.
به دنبال مباحث و مذاکرات علمی در باب معارف دین باشیم که با فضیلت‌تر است.
هر جا بحث از معرفت است، ثواب هم هست، ولی هر جا ثواب بود، لزوماً بحث از معرفت مطرح نیست.
۲.
مطالعه دو کتاب ماه خدا (دو جلد)، و مراقبت‌های ماه رمضان، هر دو، اثر مرحوم آقای ری‌شهری است تا برنامه‌ای ویژه برای ماه رمضان داشته باشید.
هدیه‌ای که در ماه مهمانی خدا می‌توان برد
ماه مبارک رمضان، ماه مهمانی است.
وقتی شما به مهمانی می‌روید، هدیه می‌برید.
برای خدا چه چیزی می‌بریم؟
باید با این چهار ویژگی وارد مهمانی خداوند در ماه رمضان شویم:
مؤمن باشیم و کافر نباشیم.
موحد باشیم و مشرک نباشیم.
۱.
سید بن طاووس در انتهای نماز توسل به امام عصر (عج) دعایی نقل می‌کند که یک فرازش اینست: خدایا!
اگر گناهکارم، من تو را در محبوب‌ترین حقیقت نزد تو اطاعت کردم، و آن ایمان است و من برای تو شریکی قائل نیستم.
منتی است که به سر من گذاشتی و من مؤمن هستم و منتی به سر تو ندارم.
۲.
حضرت موسی بن جعفر (ع) در دعای سریع الاجابة که برای مناجات با خدا به اصحاب خود تعلیم فرمودند، آورده است: خدایا!
من تو را اطاعت کردم در بهترین چیزی که دوست داری و معصیت کردم اما معصیت من بر اثر کفر نبوده است.
پاسخ قرآن به اینکه چرا به سخن خدا و پیامبر گوش نمی‌دهیم
مکرر در مباحث علمی خود، سؤالی را با شما مطرح کردم، اینکه ما سخنان خدا و پیامبر و اهل بیت علیهم‌السلام را بیان می‌کنم، با اینکه می‌دانیم این سخنان حق و حقیقت است، چرا گوش نمی‌دهیم و به آن عمل نمی‌کنیم؟
جواب در سوره‌ی قصص آیه‌ی ۵۰ آمده است که می‌فرماید پیامبر ما!
اگر حرف زدی و آن را گوش نکردند، بدان آنها طرفدار هوای نفس‌اند و چه کسی گمراه‌تر از کسانی است که معبودشان هوای نفس است بدون اینکه دلیلی بر تبعیت هوای نفس داشته باشد.
خداوند قوم ظالم را هدایت نمی‌کند.
در سوره‌ی حدید آیه‌ی ۲۵ خداوند فرموده است که ما انبیا را با بینات فرستادیم، به آنها منشور هدایت دادیم؛ کتاب دادیم، قدرت و توانایی قانونگذاری دادیم تا مردم را به قیام به قسط دعوت کنند.
در سوره‌ی نساء آیه ۱۳۵ به ما امر می‌کند قائم به قسط باشید و از هوای نفس تبعیت نکنید که از حق منصرف شوید.
انبیا برای انسان‌سازی آمده‌اند تا جامعه را تعلیم بدهند و تربیت کنند که انسان از درون و حقیقتاً به دنبال عدالت برود.
این مثال، یک درس سلوکی برای انسان‌سازی است و نه برای بازیگری.
دنبال عادل بودن، جز با عدالت‌خواهی انسان امکان‌پذیر نیست.
در دوره‌ی امیرالمؤمنین (ع) چه کسی عادل‌تر از علی (ع) بود؟
اما مردم به عدالت او تن ندادند.
خداوند این ظرفیت بی‌نظیر را در این عصر، به حضرت حجت (عج) اختصاص داده است تا عدالت، با ظهور ایشان محقق شود.