زن در جمهوریت اسلامی؛ از صف رأی تا صف ساختن آینده
در شرایط امروز، بازتعریف جایگاه زن در سیاست گذاری ملی و فرهنگی، اصلاح جهت گیری نهادهای رسمی و بازسازی گفتمان زن در جمهوری اسلامی، ضرورتی راهبردی است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، زکیه عبداللهیان، مدیر مؤسسه بانوان قرآن پژوه و فعال حوزه زنان، طی یادداشتی به مناسبت 12 فروردین، روز جمهوری اسلامی ایران نوشت:
12 فروردین، فقط یک واقعه تاریخی نیست؛ روزی است که مردم ایران، با رأیی آگاهانه، مسیر آینده خود را بر پایه «اسلام» و «جمهوریت» رقم زدند.
در میان رأی‌دهندگان آن روز، زنانی ایستاده بودند که نه تنها صاحب رأی بودند، بلکه صاحبان نقش بودند- نقشی که از پیش از انقلاب آغاز شده بود و تا امروز، در ساخت ایران ادامه دارد.
امام خمینی (ره) بارها با صراحت گفتند: اگر زنان نبودند، انقلاب پیروز نمی‌شد.
و رهبر معظم انقلاب نیز بارها تأکید کرده‌اند که زن مسلمان ایرانی، در خط مقدم حرکت تمدنی انقلاب اسلامی قرار دارد.
اما امروز، پس از 45 سال، سوالی جدی پیش روی ماست: آیا آن جایگاهی که انقلاب اسلامی برای زن ترسیم کرده بود، به‌درستی محقق شده است؟
واقعیت امروز؛ مسائل و خلأهای انباشته نگاهی به گزارش‌های رسمی، مطالعات اجتماعی و مشاهدات میدانی، نشان می‌دهد زنان در ایران همچنان با مجموعه‌ای از مسائل پیچیده و به‌هم‌تنیده مواجه‌اند:
بی‌عدالتی ساختاری در فرصت‌های شغلی و مدیریتی
فاصله معنادار میان مسئولیت اجتماعی زنان و سهم‌شان در تصمیم‌سازی‌ها
فشار نقش‌های همزمان زن در خانه، تربیت و فعالیت اجتماعی، بدون حمایت‌های ساختاری کافی
ابهام در بازنمایی زن فعال، مؤمن و خانواده‌محور در رسانه‌ها
افزایش مسائل روانی–اجتماعی در میان زنان، به‌ویژه در مناطق شهری و کم‌برخوردار
تراز انقلاب اسلامی چه می‌گوید؟
بر اساس بیانات امام خمینی و رهبر انقلاب، زن در تراز اسلامی–ایرانی:
عنصری مستقل و صاحب‌نقش در ساخت اجتماعی جامعه است.
هم حق مشارکت دارد و هم وظیفه حضور دارد.
در تقابل با مرد نیست؛ بلکه در کنار او، با هویتی متمایز، ساخت تمدن را پیش می‌برد.
باید در میدان‌های تربیت، فرهنگ، سیاست و تصمیم‌سازی به رسمیت شناخته شود.
مسیر آینده؛ چه باید کرد؟
در شرایط امروز، بازتعریف جایگاه زن در سیاست‌گذاری ملی و فرهنگی، اصلاح جهت‌گیری نهادهای رسمی و بازسازی گفتمان زن در جمهوری اسلامی، ضرورتی راهبردی است.
پیشنهادهایی که در ادامه می‌آید، ناظر به مسائل مشخص و مبتنی بر ظرفیت‌های بالفعل نظام است:
طراحی مجموعه‌ای از شاخص‌های ملی برای ارزیابی جایگاه زن در ساختارهای جمهوری اسلامی، با تکیه بر استقلال، عزت، ایمان و مسئولیت‌پذیری، و بهره‌گیری از ظرفیت زنان اندیشه‌ورز، کارشناس و فعال اجتماعی.
بازسازی فرایند سیاست‌گذاری حوزه زن، مبتنی بر مطالعات راهبردی و روایت‌های میدانی از تجربه زیسته‌ی زنان اقشار مختلف؛ با تأکید بر شکل‌گیری حلقه‌های مشورتی پایدار در نهادهای فرهنگی و تقنینی.
بازنگری در شیوه شناسایی و به‌کارگیری زنان در سطوح تصمیم‌ساز دولت و مجلس، با هدف عبور از رویکردهای ویترینی و ارتقای نقش زنان توانمند و متعهد با پشتوانه اجتماعی.
تقویت دیپلماسی فرهنگی و عمومی، با حضور هدفمند زنان فرهیخته در مجامع بین‌المللی، به‌عنوان بازتابی از زن مسلمان ایرانیِ مستقل از الگوهای تحمیلی غرب.
بهره‌گیری از نظام آموزش و رسانه برای الگوسازی مؤثر از زنان فعال و تمدن‌ساز؛ نه در قالب شعار، بلکه با تولید روایت‌های واقعی، محتوای کیفی و سیاست‌گذاری فرهنگی بلندمدت.
انتهای پیام/
