جزئیات پنهان دیدار ترامپ و نتانیاهو

به گزارش مشرق،کانال تلگرامی دیده بان تحرکات کِریا در مطلبی به جزئیات پنهان دیدار ترامپ و نتانیاهو پرداخت:
آخرین سفر بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، به واشنگتن، یک سفر معمولی نبود.
اجماع تحلیلگران اسرائیلی، به استثنای چند تن از وفاداران باقی مانده، این است که نتانیاهو دعوت نشده بود؛ او توسط دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، احضار شده بود.
تمام شواهد این ادعا را تأیید می‌کند.
نتانیاهو به ندرت بدون هیاهوی گسترده رسانه‌های اسرائیلی به ایالات متحده سفر می‌کند و از روابط تبلیغ شده خود با دولت‌های مختلف آمریکا به عنوان فرصتی برای «هسبارا» برای تقویت تصویر خود به عنوان مرد قدرتمند اسرائیل استفاده می‌کند.
این بار، جایی برای چنین تبلیغاتی وجود نداشت.
نتانیاهو در سفری رسمی به مجارستان، از احضار ترامپ مطلع شد، جایی که ویکتور اوربان، رئیس جمهور مجارستان، با تمجیدهای دیپلماتیک اغراق‌آمیز از او استقبال کرد.
این نشانه‌ای از سرپیچی از محکومیت بین‌المللی نتانیاهو، یک جنایتکار جنگی ادعایی تحت تعقیب دادگاه بین‌المللی کیفری (ICC) بود.
استقبال گشاده اوربان از او، او را به هر چیزی جز یک رهبر منزوی از یک کشور به طور فزاینده منفور، تشبیه کرد.
اوج پیروزی کوتاه مدت نتانیاهو در مجارستان، اعلام خروج مجارستان از دیوان کیفری بین‌المللی توسط اوربان بود، اقدامی که پیامدهای عمیقاً نگران‌کننده‌ای داشت.
برای نتانیاهو راحت بود که از سفر خود به واشنگتن برای منحرف کردن توجه از جنگ شکست خورده‌اش در غزه و درگیری‌های داخلی در اسرائیل استفاده کند.
با این حال، همانطور که ضرب‌المثل عربی می‌گوید: «باد اغلب برخلاف میل کشتی می‌وزد.»
این تصور که نتانیاهو توسط ترامپ احضار شده است نه دعوت شده، با گزارش‌های رسانه‌های اسرائیلی مبنی بر تلاش او برای به تعویق انداختن این سفر به بهانه‌های مختلف، تأیید می‌شود.
او شکست خورد و در تاریخی که کاخ سفید تعیین کرده بود، به واشنگتن پرواز کرد.
در ابتدا، گزارش‌هایی مبنی بر عدم برگزاری کنفرانس مطبوعاتی منتشر شد که به نتانیاهو این فرصت را نداد تا از حمایت بی‌دریغ واشنگتن از اقدامات نظامی خود و توضیح «روابط ویژه» بین دو کشور حمایت کند.
یک کنفرانس مطبوعاتی برگزار شد، اگرچه عمدتاً تحت سلطه پیام‌های متناقض و لفاظی‌های معمول ترامپ بود.
نتانیاهو مختصر صحبت کرد و سعی داشت همان زبان بدن مطمئنی را که در سفر قبلی‌اش به واشنگتن دیده بود، به نمایش بگذارد.
در آنجا صاف و با پاهای باز نشسته بود، گویی که کاملاً بر همه چیز مسلط است.
اما این بار، زبان بدن نتانیاهو او را لو داد.
چشمانش با حالتی عصبی تغییر کرد و به نظر می‌رسید که خشک و متعجب است، به خصوص وقتی ترامپ اعلام کرد که ایالات متحده و ایران در شرف شروع مذاکرات مستقیم در عمان هستند.
ترامپ همچنین به لزوم پایان دادن به جنگ غزه اشاره کرد، اما اعلام ایران به وضوح نتانیاهو را شوکه کرد.
او به شدت سعی کرد گفتمان خود را با گفتمان ترامپ همسو کند و به خلع سلاح لیبی در زمان معمر قذافی اشاره کرد.
اما این هرگز بخشی از طرح رسمی منطقه‌ای اسرائیل نبود.
اسرائیل با وجود اطمینان از اینکه چنین جنگی کل منطقه را بی‌ثبات می‌کند و به طور بالقوه ایالات متحده را به درگیری بسیار طولانی‌تر و ویرانگرتر از حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ می‌کشاند، همواره از مداخله نظامی ایالات متحده علیه ایران حمایت کرده است.
شواهد بیشتر از اختلاف نظر آمریکا با جاه‌طلبی‌های منطقه‌ای اسرائیل - که بر جنگ دائمی، گسترش ارضی و تسلط ژئوپلیتیکی متمرکز است - در این واقعیت نهفته است که چهره‌های کلیدی سیاسی و فکری در دولت ترامپ، بی‌فایده بودن چنین درگیری‌هایی را تشخیص می‌دهند.
در تبادلات فاش شده در پلتفرم پیام‌رسان رمزگذاری شده سیگنال، معاون رئیس جمهور جی.
دی.
ونس اعتراض کرد که تشدید جنگ در یمن به نفع اروپا است، نه آمریکا، قاره‌ای که ایالات متحده به طور فزاینده‌ای از آن جدا می‌شود، اگر نه اینکه واقعاً درگیر یک جنگ تجاری باشد.
جنگ یمن، مانند یک درگیری بالقوه با ایران، به طور گسترده به عنوان جنگی به نفع اسرائیل تلقی می‌شود.
چهره‌هایی مانند تاکر کارلسون، مفسر برجسته، ناامیدی فزاینده در میان روشنفکران راست‌گرا در ایالات متحده را بیان کرد و در توییتی نوشت: "هر کسی که از درگیری با ایران حمایت می‌کند، متحد ایالات متحده نیست، بلکه دشمن است."
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.