نسخه مهار خرچنگ
متخصصان حوزه سلامت، از قابل پیشگیری بودن ابتلا به حدود نیمی از سرطانها میگویند.

به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه «جامجم» به قابل پیشگیری بودن ابتلاء به حدود نیمی از سرطانها پرداخت و نوشت: هرچقدر نام سرطان دلهرهآور است و نگرانکننده، اما خبرهایی که این روزها درباره مبارزه و کنترل آن منتشر میشود، دلگرمکننده و امیدبخش است؛ خبرهایی که از قابل پیشگیری و قابل کنترل بودن برخی سرطانها میگویند؛ چنانچه طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، بیشتر از ۴۰ درصد سرطانها قابل پیشگیری و ۵۰ درصد از آنها هم با تشخیص زودهنگام قابل درمان هستند.
اما در این میان، به نظر میرسد اصلاح سبک زندگی و انجام منظم غربالگری، اساسیترین راهکارهای متخصصان برای حقیقی شدن این اعداد و رقمهاست.
«پیشگیری به معنای آغاز درمان است.» این چشمگیرترین جملهای است که دکتر کیوان الچیان، متخصص داخلی و عضو هیأت مدیره جامعه متخصصان داخلی ایران درباره اهمیت روش سبک زندگی در پیشگیری از انواع سرطانها میگوید؛ آغاز درمانی آسان، ارزان و راحتتر.
درمانی که از نتیجهبخش بودنش اطمینان داریم و کار به اما و اگر نمیرسد.
در واقع دکتر الچیان، از ضرورت پیشگیری از سرطان در بازههای زمانی مختلف زندگی مانند پیش از ازدواج، پیش از بچهدار شدن و … میگوید و معتقد است معاینه و بررسی وضعیت سلامت در این مقاطع مختلف زندگی، میتواند ریسک بروز سرطان را به نسبت قابل قبولی پایین بیاورد: «پیشگیری از بروز سرطان یعنی چه؟
یعنی همه آدمها باید به یکسری از آزمایشها توجه داشته باشند، مثلاً بررسی خون مخفی در مدفوعشان را هرچند سال یکبار جدی بگیرند؛ یعنی همه آدمهای بالای ۵۰ سال، باید هر پنج سال یکبار، انجام کولونوسکوپی و هر ۱۰ سال یکبار،آندوسکوپی را جدی بگیرند.
پیشگیری یعنی برای آقایان، آزمایش psa و آزمایش پاپ اسمیر برای خانمها، هر شش ماه یکبار جدی گرفته شود؛ به عبارت دیگر در سن بالای ۳۵ سال، هر شش ماه یکبار خانمها آزمایش وبررسیها لازم را انجام دهد تا با سرطان سینه پیشرفته مواجهنشوند.
درواقع وقتی ما از پیشگیری سرطان حرف میزنیم، یعنی غربالگری و چکاپ راجدی گرفتهایم و به آن پایبندیم.» اینها را دکتر الچیان به جامجم میگوید.
او معتقد است اگر سابقه ابتلاء به سرطان در اعضای خانواده دور و نزدیک وجود دارد، بهتر است این بررسیها و به معنای بهتر، این پیشگیریها به طور جدیتر انجام شود؛ چرا که با چنین پیشگیریها میتوانیم از شیوع و انتشار بیماری سرطان جلوگیری کنیم و در مرحله بعد، مانعی جدی برای پیشرفت بیماری به سطوح بالاتر ایجاد کنیم.
زندگی سالم
گاهی درعادتهای جاافتاده در زندگیمان، رفتارهایی را مدام تکرارمیکنیمکه توجهی بهخطرناک بودن آنها نداریم؛ رفتارهایی که میتوانند ما را با یک اتفاق ناشناخته در بدنمان روبهرو کنند.
موضوعی که دکتر الچیان هم آن را تأیید میکند و از برخی از این عادتها و ضرورت اصلاح آنها به عنوان پیشگیری از بروز بیماریها ازجمله سرطان میگوید: «مثلا استفاده بیرویه از آنتیبیوتیک، میتواند باعث بروز بیماریهای نوپدید باشد؛ برای همین است تاکید داریم که به شکل خودسرانه دارو مصرف نکنید!
اما به طور کلی، باید بدانیم که غذایی که میخوریم، هوایی که نفس میکشیم، وضعیت ذهن و روانمان، هیجانات زندگی و…همه میتواند از جمله ابزارهای پیشگیری از بروز ناگهانی سرطان باشد؛ در واقع دقیقاً آنجا که با این بیماری در فردی روبهرو میشویم و از خودمان درباره دلیل ابتلاء میپرسیم باید علت را در سبک زندگی او جستوجو کنیم.»به همین دلیل این متخصص داخلی، از اهمیت تولید غذای سالم و توزیع سالمتر آن بین مردم میگوید و ادامه میدهد: «قراردادن آب سالم در اختیار کشاورز، مصرف کم سموم شیمیایی، سمزدایی به موقع و…میتواند یکی از ستونهای این پیشگیری باشد.» در واقع از زمین تا محصول همهچیز باید به نحوی سالم پیش رفته باشد؛ که اگر اینطور باشد، آنوقت میتوانیم بگوییم با توجه به ارگانیک و طبیعی زندگی کردن، ریسک بیماری سرطان را به حداقل رساندهایم.
البته که درست است که برخی از این مراحل، در اختیار ما به عنوان مصرفکننده نیست ولی بهتر است تا آنجا که میتوانیم، به محصولات طبیعی دسترسی پیدا کنیم و از ورود محصولاتی که مواد نگهدارنده دارند، به زندگیمان جلوگیری کنیم: «ضمن اینکه در این میان، نباید فراموش کنیم که قرار گرفتن در معرض انواع آلایندگیها، از جمله آلودگی صوتی، گازی و… هم میتواند عامل تأثیرگذار در بروز سرطان باشد؛ پس بهتر است خودمان را در معرض مستقیم آنها قرار ندهیم.»
استرس را سرکوب کن
بیشتر متخصصان حوزه سلامت معتقدند استرس، ازعوامل پیشرفت بیماریهاست؛ استرسی که اگربه شکل موقت و لحظهای باشد، آنقدر نمیتواند دردسرساز باشد اما اگر همین استرس مزمن و همیشگی شود، خطرهایی جدی با خود به همراه دارد: «همین استرسهایی که همه ما در طول روز آن را تجربه میکنیم و این روزها شدت گرفته است، میتواند عاملی برای سرطان باشد؛ استرس گرانی، اجاره خانه، مسائل سیاسی، امنیت شغلی و …میتواند آنقدر در درون فرد رخنه کند که شخص رابه بیماریهایی جدی مبتلا کند.»دکترالچیان ادامه میدهدکه وقتی یک بیماری اتفاق میافتد، برخی هورمونهای دفاعی به آن حمله میکنند و اجازه پیشروی بیماری را نمیدهند اما تبدیل استرس لحظهای به استرس مزمن، یعنی همان چیزی که ما در زندگی روزمره با آن مواجهیم، باعث کاهش حساسیت هورمونهای دفاعی بدن میشود و در نتیجه شاهد افزایش آمار ابتلاء به سرطان در جامعه هستیم: «به همین دلیل توصیه همیشگی ما به مردم این است که تا آنجا که میتوانند خودشان را در معرض استرس قرار ندهند و مراقب آرامش و سلامت جسم و جانشان باشند.»