بغض‌های فروخورده پشت قاب دوربین؛ «مریم داورنیا» چهره برتر خراسان شمالی

‌خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- محدثه جوان دلویی: ۱۴ سال عکاس خبری و مستند اجتماعی خراسان شمالی است.
قاب‌های ماندگاری را ثبت و ضبط و کرده و برخی از آن از آنها با واکنش‌های بسیاری رو بوده است.
داورنیا مادر محمدحسین ۸ ساله و محمد صالح ۲ ساله هم هست.
* «مریم داورنیا» چرا به سمت عکاسی رفت و اصلاً چه اتفاقی شما را به سمت عکاسی آن هم از نوع خبری سوق داد؟
تحصیلاتم کارشناسی گرافیک است و عکاسی جز واحدهای درسی‌ام در هنرستان و دانشگاه بود و آن موقع عکاسی آنالوگ (سیاه و سفید انجام می‌دادیم) خودمان عکاسی می‌کردیم و آن را در تاریک خانه چاپ می‌کردیم و همین باعث علاقمندیم به حوزه عکاسی بخصوص عکاسی خبری، مستند اجتماعی رفت.
از سال ۹۰ عکاسی خبری می‌کنم.
اولین عکاس خبری خانم در خراسان شمالی هستم.
با همه مشکلاتی که سر راهم بود اما عاشقانه به حرفه‌ام ادامه دادم.
*خانواده مشوق شما در حوزه عکاسی هستند؟
گویا در برخی از صحنه‌ها فرزندانتان همراه شما هستند؟
بله درسته.
در سن ۲۵ سالگی ازدواج کردم و در طول این سال‌ها همسرم حامی و مشوق من بود همیشه کنارم هستند و بخاطر سختی‌های که شغل ما دارد، همیشه شرایط کاری مرا درک می‌کند و حمایتم می‌کند.
*مهم‌ترین چالش عکاسان خبری چه هست؟
مخصوصاً که شما اولین بانوی عکاس خبری استان هستید؟
در گذشته و اوایل کارم برای خیلی از مردم یک عکاس خانم قابل پذیرش نبود، گاهاً مورد تمسخر یا عدم همکاری سوژه‌ها مواجه بودم، علی‌الخصوص که اولین خانم عکاس بودم و با چادر عکاسی می‌کردم، اما در طول سالیان کم کم این نگاه تغییر پیدا کرد، چالش‌هایی که در حال حاضر با آن‌ها مواجه هستم، عدم هویت دهی توسط مسئولین هست، به عنوان مثال عمده برنامه‌های پوششی نیاز به هماهنگی روابط عمومی‌ها و مسئولین هست و اگر این نفرات با کار و نحوه فعالیت آشنایی نداشته باشند کار به مشکل بر خواهد خورد.
به عنوان مثال توجیه نبودن افرادی که دست‌اندرکار یک برنامه عمومی هستند باعث جلوگیری از پوشش تصویری این برنامه خواهد شد.
دیگر چالش کارکرد بالای تجهیزات است که باعث استهلاک زیاد است و به دلیل اینکه تجهیزات شخصی هست به راحتی قابل جایگزینی و یا ارتقا نیست.
*مهم‌ترین دغدغه بانوی انقلابی و عکاس خبری خراسان شمالی چیست؟
اهالی رسانه و به خصوص عکاسان خبری، راوی زندگی روزانه مردم و جامعه هستند، به تصویر کشیدن احساسات و انعکاس جریان زندگی مردم و روایت صحیح و درست از مردم در قالب و چهارچوب اخلاق انصاف و حل بخشی از مشکلات مردم مهمترین دغدغه من هست.
در کنار همه موارد کسب رزق حلال هم جای خودش را دارد.
*دردناک‌ترین صحنه‌ای که تصویر کشیدید و تحت تأثیر قرار گرفتید چی بود؟
دردناک‌ترین تصویرها، عکاسی از خانواده‌های آسیب دیده از زلزله در روستاها بود.
ولی دردناک‌تر از همه همیشه برایم دیدار خانواده شهدا با پیکر شهیدشان هست.
حس و حال همسر و فرزندان شهید دست و دلم را می‌لرزاند.
اینجاست که موقع عکاسی هم باید بهترین عکس را در لحظه ثبت کنم هم دلم می‌خواهد گریه کنم.
خیلی بغض فروخورده دارم.
* تأثیرگذارترین عکسی که در قاب دوربین ثبت شد و بعد از آن اتفاقات ماندگاری رقم خورد چی بود؟
تأثیرگذارترین عکسم مربوط به گزارش تصویری «بیماری پوستی نرگس رسولی»، که سال ۹۴ در خبرگزاری مهر منتشر شد و بعد از آن کمک‌های زیادی به این خانواده حتی از خارج از کشور شد و باعث پیشرفت درمان این کودک شد.
حتی همکارانم در تهران زمانی که برای درمان به تهران رفته بود هم از او گزارش تصویری تهیه کردند.
الان نرگس ۱۶ ساله هست.
«زخم‌های «هانیه»!» دختر بچه‌ای که به بیمار پوستی مبتلا بود.
«زندگی ننه شهربانو، مادر زینب» که از دختر معلول قطع نخاعی اش مراقب می‌کرد.
زینب دختر ننه شهربانو از درخت گردو سقوط کرده بود و قطع نخاع شده بود که مادر به تنهایی از او مراقبت می‌کرد بعد انتشار گزارش باعث شد کمک زیادی از سوی خیران انجام شود.
البته ناگفته نماند که زینب داستان ما براثر کرونا از دنیا رفت.
*زیباترین تصویری که ثبت کردید، چه بود؟
هر عکسی به نوعی زیبایی خاصی دارد.
چه طبیعت باشد و چه موضوعات دیگر.
ولی من همیشه عکاسی از مراسم تشییع شهیدان را خیلی دوست داشتم.
*در چه جشنواره‌هایی مقام آوردید؟
تاکنون برگزیده یازدهمین جشنواره ملی عکس رضوی، جشنواره ملی رسانه‌ای ابوذر، چهارمین دوسالانه عکس نور، عکس دومین سوگواره سراسری امام رئوف، جشنواره سراسری قاب‌های بهشتی، مسابقه عکس سراسری آئین‌های محرم شدم.
بانوان فعال و توانمند عرصه انقلابی خراسان شمالی نشان دادند که می‌توان هم در جایگاه همسر و مادر ایفای وظیفه کرد و هم در انعکاس اشک‌ها و لبخندهای مردم سرزمین شأن نقش مهمی ایفا کرد.