«ندوشن»؛نمادی از عشق به فرهنگ و ادب ایران زمین بود
مشهد - یک استاد دانشگاه گفت: استاد محمدعلی اسلامی ندوشن نه‌تنها چهره‌ای علمی و حقوقی، بلکه نمادی از عشق به فرهنگ و ادب ایران‌زمین بود.
محمود بدیعی، مسئول کانون مرکزی سازمان بسیج حقوقدانان خراسان رضوی و مدرس دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی در گفتگو با خبرنگار مهر به جایگاه علمی و ادبی استاد محمدعلی اسلامی ندوشن اشاره و اظهار کرد: اسلامی ندوشن با تحصیل در مقطع دکترای حقوق بین‌الملل از دانشگاه سوربن فرانسه، علی‌رغم موقعیت‌های متعدد در خارج از کشور، به وطن خویش بازگشت و آرمان‌گرایانه در حوزه آموزش، ادبیات، و پژوهش‌های فرهنگی فعالیت کرد.
این استاد دانشگاه افزود: اسلامی ندوشن پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۳۴، در دستگاه قضائی فعالیت خود را آغاز کرد و سپس به دعوت آقای فضل‌الله رضا، رئیس وقت دانشگاه تهران، در سال ۱۳۴۸ به تدریس در این دانشگاه پرداخت.
اما بیش از فعالیت‌های حقوقی، او در حوزه ادبیات، فرهنگ و تمدن ایران اثرگذاری بی‌نظیری داشت.
وی که یکی از بزرگ‌ترین فردوسی‌پژوهان معاصر شناخته می‌شود، با نگارش آثاری درباره شاهنامه و فرهنگ ایرانی، میراثی گران‌سنگ از خود بر جای گذاشته است.
وی گفت: از میان بیش از ۵۰ کتاب برجسته این استاد فقید می‌توان به آثار ایران؛ چه حرفی برای گفتن دارد؛ زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه؛ سفیر سیمرغ؛ ایران و تنهایی‌اش اشاره کرد.
بدیعی گفت: همچنین او مقالات و ترجمه‌های متعددی درباره آثار مدرن اروپا و مسائل فرهنگی و ادبی نگاشته بود.
این استاد دانشگاه ادامه داد: اسلامی ندوشن علاوه بر پژوهش‌های ارزشمند، درآمد حاصل از فروش آثارش را وقف بازسازی و مرمت آرامگاه فردوسی کرد.
وصیت او این بود که پیکرش در خاک ایران آرام بگیرد.
سرانجام پس از هجده ماه از درگذشت در شهر تورنتو کانادا، پیکر ایشان به ایران منتقل و در کنار آرامگاه عطار نیشابوری در نیشابور به خاک سپرده شد.
وی افزود: استاد محمدعلی اسلامی ندوشن در کنار تربیت دانشجویان ممتاز، در سپهر ادبیات ایران و تاریخ‌پژوهی فردوسی جایگاهی ماندگار دارد.
او نه‌تنها چهره‌ای علمی و حقوقی، بلکه نمادی از عشق به فرهنگ و ادب ایران‌زمین بود.