اشعار «ماه‌رود» فضای مادرانه دارد؛ اهدای نسخه اولیه اثر به رهبر انقلاب

ماهرخ درستی شاعر جوان در گفتگو با خبرنگار مهر درباره اولین مجموعه‌شعرش، گفت: من قبل از این یک کتاب داستان داشتم که سال ۹۷ چاپ شده است، ولی امسال بناست اولین مجموعه‌شعرم را چاپ کنم؛ کتاب «ماه‌رود» که توسط انتشارات سوره مهر منتشر می‌شود.
درستی درباره علاقه‌اش به شعر گفت: من از کودکی شعر می‌گویم و اولین شعری که نوشتم را در دبستان نوشتم.
به همین دلیل رابطه‌ام با شعر همیشه برقرار بوده، ولی فعالیت حرفه‌ای و جدی من در شعر از اوایل دهه نود شروع شد.
دوران دانشجویی یک مدت شعر را کنار گذاشته بودم ولی بعد از دانشگاه و اوایل دهه نود، دوباره شعر را شروع کردم که تا امروز ادامه دارد.
شعرهای ماه‌رود دوبار کارشناسی و ویرایش شده‌اند
این شاعر با اشاره به اولین مجموعه‌شعرش گفت: کتاب ماه‌رود از کتاب‌های برگزیده در دوره مطلع حوزه هنری است.
کتاب ۴۵ غزل و ۱۷ رباعی دارد و تنوع مضمونی نسبتاً خوبی در آن برقرار است.
با همراهی و حمایت اساتید، شعرهایی با موضوعات مختلف آئینی، اجتماعی، خانواده‌محور و عاشقانه در کتاب وجود دارد و می‌توانم بگویم شعرها با سخت‌گیری انتخاب شده‌اند و شعرهای خوبی به کتاب راه یافته‌اند.
وی درباره گزینش شعرهای ماه‌رود گفت: من تعداد خیلی زیادی شعر داشتم، اما این شعرها در دو مرحله توسط شاعران و اساتید کارشناسی، ویرایش و داوری شدند.
کارشناس‌های اولیه کتاب خانم فریبا یوسفی و آقای علی داودی بودند و کارشناس‌های نهایی دکتر محمدحسین نجفی، خانم نغمه مستشار نظامی و آقای میلاد عرفان‌پور.
درستی درباره حال و هوای ماه‌رود توضیح داد: آن چیزی که مورد توجه دوستان شاعرم بوده، فضای مادرانه شعرها است.
بخشی از شعرهای ماه‌رود مربوط به خاطرات گذشته من و درباره کسانی است که به آنها تعلق خاطر داشتم؛ مثل مادربزرگ، پدربزرگ و کودکی خودم.
به همین دلیل فضای این شعرها خانوادگی است.
این بخش مورد توجه دوستانم بوده است.
همچنین باید بگویم من همیشه دوست داشتم در شعرها نسبتم را با اهل بیت (ع) مشخص و آشکار کنم.
به همین دلیل حتی وقتی که درباره دختر یا همسرم شعر می‌نویسم، این شعرها نسبتی با سیره اهل بیت (ع) پیدا می‌کند.
فکر می‌کنم این هم یکی از نکاتی است که مورد توجه قرار گرفته است.
وی افزود: احساس خوبی دارم که اولین مجموعه‌شعرم در حال انتشار است.
به هرحال این کتاب نتیجه سال‌ها تلاش من و حمایت اطرافیان و اساتید من است.
خوشحالم که زحمات آنها و خودم به نتیجه می‌رسد.
امیدوارم اتفاقات خوبی برای کتاب بیفتد.
خاطره ماهرخ درستی از شعرخوانی در دیدار شاعران با رهبر انقلاب
شاعر «ماه‌رود» با اشاره به دیدار شاعران با رهبر معظم انقلاب و تقدیم این کتاب به ایشان گفت: اتفاق خوبی که برای کتاب من افتاد و من آن را به فال نیک می‌گیریم، تقدیم ماکت اولیه کتاب به مقام معظم رهبری بود.
همان‌طور که می‌دانید این کتاب هنوز به چاپ نرسیده و عرضه رسمی آن در نمایشگاه کتاب است.
اما من توفیق داشتم در دیدار شاعران با رهبر انقلاب، نسخه اولیه کتابم را به ایشان تقدیم کنم و لحظاتی با رهبر انقلاب گفتگو کنم.
وی ادامه داد: حضور در این دیدار آرزوی خیلی‌ها است و آرزوی خود من هم بود.
از کودکی آرزو داشتم مثل شاعران در مقابل رهبر انقلاب بنشینم و شعر بخوانم و از نزدیک با ایشان گفتگو کنم.
لحظه‌ای که اسمم را برای اهدای کتاب صدا زدند، انگار روی زمین راه نمی‌رفتم.
وقتی که مقابل حضرت آقا قرار گرفتم، از ایشان خواستم برای پدرم دعا کنند؛ چون پدرم در بستر بیماری هستند و باید پیوند کبد داشته باشند.
ایشان هم دعا کردند و من هم انگشترشان را برای پدرم طلب کردم که لطف کردند و هدیه دادند.
درستی درباره شعرخوانی‌اش در دیدار شاعران با رهبر معظم انقلاب گفت: من از وقتی که متوجه شدم شعرخوانی دارم، به این فکر می‌کردم که موقع شعرخوانی چه بگویم؟
چون اکثر بچه‌ها نکاتی می‌گویند یا سلام شهرشان را ابلاغ می‌کنند.
من هم خیلی دوست داشتم سلام زادگاهم استان مازندران و شهر چالوس را برسانم اما به این فکر کردم که همین صحبت کوتاه ممکن است وقت جلسه را بگیرد.
به خصوص که خیلی از شاعران در لیست ذخیره‌ها بودند و من به این فکر می‌کردم نکند صحبت کردن من باعث شود فرصت شعرخوانی آنها از دست برود.
در نتیجه چیزی نگفتم؛ فقط سلام و عرض ادب و بعدش هم شعرخوانی.
درستی درباره واکنش رهبر انقلاب به شعرخوانی‌اش گفت: شعر من، شعری در حال و هوای مقاومت و انتظار بود و با این مطلع شروع می‌شود «بخند، این اشک‌ها از چشمه‌ی تسنیم می‌آید / بهاری دارد از آینده‌ی تقویم می آید».
حضرت آقا واکنش مثبتی داشتند و گفتند این شعرها، شعرهای روز است.
واکنش دوستان و خانواده و اقوام هم خیلی مثبت بود.
وی در پایان با بیان اینکه نباید با شعرخوانی در دیدار احساس کنیم به مرحله آخر شاعری رسیده‌ایم، گفت: خود من بعد از دیدار چند شعر تازه نوشته‌ام و انگار طبعم بازتر شده است.
احساس می‌کنم به مرحله‌ای رسیده‌ام که نباید متوقف شوم.
هنوز پایان راه نیست و می‌تواند شروع دوباره باشد.