عصبانیت اصلاح‌طلبان رادیکال از اقدامات رئیس‌جمهور/ چرا پزشکیان به واتیکان نرفت که با ترامپ دیدار کند؟
اصلاح طلبان از مذاکره با آمریکا فقط یک قاب عکس می‌خواهند؛ رفع تحریم و نتیجه برایشان فرع است.
*********
پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان روز گذشته پس از پایان مراسم وداع در میدان سن پیتروی واتیکان و ادای احترام رهبران جهان، در کلیسای جامع سانتا ماریا ماژور به خاک سپرده شد.
اصلاح‌طلبان انتظار داشتند که پزشکیان به ایتالیا رفته و به بهانه مرگ پاپ با ترامپ دیدار کند، روزنامه هم‌میهن دراین‌باره با لفظی شاکی نوشته است:
تصویر سیدعباس صالحی وزیر ارشاد دولت پزشکیان بین دو رئیس‌جمهور سابق و فعلی آمریکا در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود.
وزیر ارشاد به نمایندگی ایران در مراسم خاکسپاری پاپ فرانسیس حاضر شده بود.
این تصویر اما با خود پرسشی صریح را دارد: چرا وزیر ارشاد؟
چرا رئیس‌جمهور نه؟
آیا سطح خاکسپاری پاپ در حد سفر مسعود پزشکیان نبود؟
آیا سر زدن به آکادمی فوتبال و همبازی شدن با کارگران مهمتر از حضور در این مراسم احترام‌آمیز جهانی بود؟
یا آنکه، مسئله هراس است؟
در بخشی دیگر از این یادداشت آمده است:
هراس از تابویی که گرچه در این ۱۰سال بارها در میدان دیپلماسی و صحنه عمل شکسته؛ اما باز هم بر ذهن و ضمیر ما حاکم است.
تابوی همنشینی هرچند غیرررسمی و اتفاقی با سران آمریکا.
در شرایطی که دونالد ترامپ برای دیدار با سران ایران اعلام آمادگی می‌کند، طرف ایرانی همچنان در دام‌های خودساخته اسیر است.
همان دام‌هایی که خاتمی را واداشت از دیدار با بیل کلینتون بگریزد.
همان دام‌هایی که با وجود همه تلاش سران فرانسه و انگلیس و آلمان، مانع از دیدار حسن روحانی با ترامپ شد.
روزنامه اعتماد نیز نوشته است که اصلاح‌طلبان دیگر حاضر به دادن باج به پزشکیان نیستند؛ عباس عبدی در این زمینه می‌نویسد:
شاید برخی گمان کنند که حمایت و دفاع از رویکرد وفاق به این علت است که آقای پزشکیان آن را طرح کرده، طبعا ما هم باید دفاع کنیم.
این ارزیابی حداقل در مورد رویکرد من درست نیست.
اخیرا برخی از مطالب گذشته خود را مرور می‌کردم، دیدم که نه تنها بارها از ضرورت تفاهم درون‌ساختاری به عنوان پیش‌شرط هر نوع اصلاحات و تحول مثبت یاد کرده‌ام، بلکه برای توصیف این وضعیت، مکرر کلمه وفاق را به کار برده‌ام.
به نظر می‌رسد که مثل همیشه اصلاح طلبان از مذاکره با آمریکا فقط یک قاب عکس می‌خواهند؛ رفع تحریم و نتیجه برایشان فرع است.
همچنین گویی داغ عدم دیدار رئیس دولت اصلاحات با کلینتون روی دل برخی رادیکال‌ها مانده است، دیداری که قرار بود با «دست دادن دیپلماتیک» آغاز و با پیوستن ایران به پروژه خاورمیانه آمریکا پایان یابد!
خط مستمر جریان اصلاح طلب تحمیل مطالبات خود به دولت بوده و می کوشد از هر سوژه ای برای برجسته ساختن این مطالبات و کانونی سازی آن‌ها بهره‌گیری نماید.