چرا سودان دچار بحران است؟
به گزارش مشرق،کانال تلگرامی مطالعات آفریقای اسلامی در مطلبی با عنوان نگاهی نزدیک به بحران سودان نوشت:
سودان کشوری است که از اهمیت ژئوستراتژیک بالایی برخوردار است؛ به گونهای که دروازهای برای امنیت شاخ آفریقا و دریای سرخ به شمار میرود و با هفت کشور آفریقایی مرز مشترک دارد.
همچنین، این کشور از ثروتهای کشاورزی و معدنی غنی است، امری که آن را به میدان رقابت بسیاری از قدرتهای بینالمللی و منطقهای - چه به صورت مستقیم و چه نیابتی - تبدیل کرده است.
سودان کشوری پهناور است و از نظر مساحت در قارهی آفریقا در رتبهی سوم قرار دارد (پیش از جدایی جنوب سودان در سال ۲۰۱۱، در رتبهی نخست بود).
ترکیب جمعیتی سودان از تنوع بالایی برخوردار است؛ این کشور میزبان طیف گستردهای از قبایل و قومیتهای نژادی است که تعدادشان به ۵۷ قومیت میرسد و این قومیتها در سراسر جغرافیای کشور و گاه در امتداد مرزهای آن با کشورهای همسایه پراکندهاند.
علاوه بر این، دهها زبان و گویش محلی در سودان رواج دارد.
تعدد ساختارهای نظامی در سودان، نتیجهی جنگهای داخلی ممتدی است که از زمان استقلال این کشور در سال ۱۹۵۶ آغاز شده است.
به گفتهی چندین منبع خبری، بیش از ۸۷ گروه مسلح در سراسر سودان وجود دارد که از این میان، ۸۴ گروه تنها در منطقهی دارفور فعالاند.
این ساختارهای نظامی شامل نهادهای رسمی از یک سو و گروههای مسلح غیرنظامی و شبهنظامی از سوی دیگر میشود؛ برخی از این گروهها در دورههای مختلف توسط حکومتهای وقت ایجاد شدهاند.
برای فهم ابعاد بحران کنونی سودان و پیچیدگی دینامیکهای نبرد در آن، باید برجستهترین این ساختارهای نظامی بررسی شود.
در رأس این ساختارها، ارتش سودان به رهبری عبدالفتاح البرهان، رئیس شورای حاکمیتی انتقالی (رئیس کشور)، قرار دارد؛ ارتشی که نیروی رسمی کشور به شمار میرود و سابقهی آن به حدود صد سال پیش بازمیگردد.
به موازات ارتش، نیروهای پشتیبانی سریع به رهبری محمد حمدان دقلو، معروف به "حمیدتی"، قرار دارند؛ او معاون پیشین رئیس شورای حاکمیتی انتقالی بود.
ارتش، حمیدتی را به شورش علیه دولت و آغاز جنگ در آوریل ۲۰۲۳ متهم میکند، در حالی که حمیدتی این اتهام را رد کرده و ارتش را مسئول شعلهور کردن درگیریها میداند.
*بازنشر مطالب شبکههای اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکهها منتشر میشود.