انتخابات شهرداری‌ها| اولین وزن‌کشی سیاسی در لبنان بعد از جنگ با اسرائیل
لبنانی‌ها که هنوز سایه جنگ و تجاوزات رژیم صهیونیستی را بر سر خود می‌بینند و حملات هوایی آن همچنان در مناطق مختلف این کشور از جنوب تا ضاحیه ادامه دارد، در روزهای آینده پای صندوق‌های رأی می‌روند.
لبنانی‌ها که هنوز سایه جنگ و تجاوزات رژیم صهیونیستی را بر سر خود می‌بینند و حملات هوایی آن همچنان در مناطق مختلف این کشور از جنوب تا ضاحیه ادامه دارد، در روزهای آینده پای صندوق‌های رأی می‌روند.
کد خبر: 710322 | ۱۴۰۴/۰۲/۰۸ ۲۳:۳۰:۰۰
لبنانی‌ها که هنوز سایه جنگ و تجاوزات رژیم صهیونیستی را بر سر خود می‌بینند و حملات هوایی آن همچنان در مناطق مختلف این کشور از جنوب تا ضاحیه ادامه دارد، در روزهای آینده پای صندوق‌های رأی می‌روند.
به گزارش اعتمادآنلاین، روزنامه الجمهوریه لبنان در یادداشتی به قلم جونی منیر به شرایط طیف‌های مختلف سیاسی این کشور، از جمله حزب‌الله، در این انتخابات پرداخته است که بخش‌هایی از آن در پی می‌آید.
چند روز بیشتر تا مرحله اول انتخابات شهرداری‌ها باقی نمانده است اما با وجود این، شور و هیجان مردمی که معمولاً با انتخابات در لبنان همراه است، همچنان در سطح پایینی قرار دارد.
دلیل اصلی این امر شاید به بازه زمانی کوتاه بین تایید رسمی برگزاری انتخابات و زمان باز شدن صندوق‌های رأی بازگردد، به ویژه در حالی که تردیدهایی درباره احتمال به تعویق افتادن آن وجود دارد.
با این حال، دلایل دیگری نیز مطرح است که عمدتاً به تغییرات سیاسی ناشی از جنگ اسرائیل علیه لبنان و معادلات و قواعدی که طی دهه‌های گذشته شکل گرفته بود، مربوط می‌شود.
علاوه بر این، محاسبات سیاسی و چشم‌انداز انتخابات پارلمانی که یک سال دیگر برگزار خواهد شد، در ترازوی ائتلاف‌ها و وزن‌کشی‌های سیاسی قرار دارد.
نیروهای سیاسی با احتیاط به انتخابات شهرداری نزدیک می‌شوند و این امر آنها را وادار می‌کند تا پشت این ادعا پنهان شوند که شرایط انتخابات شهرداری به طور قابل توجهی با انتخابات پارلمانی متفاوت است اما حقیقت این است که همین نیروها در خفا بر اساس محاسبات و اهداف سیاسی خود برای انتخابات پارلمانی و جایگاه‌شان در مرحله بعدی در این انتخابات حاضر می‌شوند.
به اعتقاد نویسنده، برخلاف تصور برخی، محدود کردن این تغییرات صرفاً به جامعه شیعی اشتباه است و این امر ضرورت توجه به درس‌ها و نتایج سریع انتخابات شهرداری و ارزیابی واقعی سیاسی و مردمی آن را ایجاب می‌کند.
در جامعه شیعی، چالش اصلی آزمون توانایی سازمان‌دهی حزب‌الله و آشکار شدن نشانه‌های احتمالی تغییر در روحیه این جامعه است.
مراسم تشییع حسن نصرالله و هاشم صفی‌الدین شاید توانسته باشد تداوم نفوذ قوی رهبری حزب‌الله بر پایگاه اجتماعی‌اش را نشان دهد.
به احتمال زیاد، این نفوذ در انتخابات شهرداری نیز قوی باقی خواهد ماند اما ظهور شگفتی‌های غیرمنتظره بعید به نظر می‌رسد، زیرا جامعه شیعی همچنان درگیر لحظه عاطفی فقدان رهبر تاریخی خود است.
با این حال، پرسش‌هایی وجود دارد که می‌تواند پایه‌ای برای آینده باشد.
در جامعه دروزی، پرسش‌های متعددی مطرح است.
رهبری تاریخی ولید جنبلاط هنوز نتوانسته مرجعیت تیمور (پسر ولید جنبلاط) را تثبیت کند.
علاوه بر این، نفوذ خود ولید جنبلاط بر دروزی‌ها کاهش یافته است، همان‌طور که در نتایج انتخابات پارلمانی اخیر مشخص شد؛ جایی که جامعه مدنی یا نامزدهای به‌اصطلاح «انقلاب» بالاترین میزان حضور را در مقایسه با دیگر جوامع ثبت کردند.
نویسنده در مورد جامعه اهل تسنن لبنان هم آورده است: جامعه سنی همچنان از زمان خروج (یا کنار گذاشته شدن) سعد حریری از صحنه سیاسی لبنان در وضعیت عدم تعادل سیاسی به سر می‌برد.
حریری شاید با دقت ادامه خلأ سیاسی در جامعه سنی را رصد کرده باشد، همان‌طور که به ویژه در انتخابات پارلمانی ۲۰۲۲ مشخص شد.
علاوه بر این، پس از تحولات اخیر سوریه، جریان تندروی اسلامی رشد کرده و خلأ موجود را پر کرده است.
امری که نه تنها برای لبنان بلکه برای کشورهایی که با لبنان در تعامل‌اند، از اردن گرفته تا امارات و کشورهای خلیج فارس، خطرناک است.
بدون شک، حریری معتقد است که جریان «المستقبل» تنها نیرویی است که می‌تواند با پروتکل سیاسی جدید، به ویژه با عربستان، و با فراموشی شرایط گذشته و کاستی‌های آن، جامعه سنی را بازسازی کند.
از این منظر می‌توان نمایش قدرت مردمی و سیاسی او در سالگرد ترور رفیق حریری را تفسیر کرد، اما چیزی تغییر نکرده و درهای عربستان همچنان به روی آنها بسته مانده‌اند.
حتی فرمول میانه‌ای که برای احیای جریان «المستقبل» تحت رهبری بهیه حریری طراحی شده بود هم به نتیجه نرسید، زیرا هیچ نشانه‌ای، حتی ضعیف، برای این همکاری از سوی ریاض پدیدار نشد.
انتخابات شهرداری نیز ادامه غیبت جریان «المستقبل» را تایید می‌کند اما سعد حریری مصمم است که در انتخابات پارلمانی آینده کنار گود باقی نماند.
دلایلی برای ماندن خارج از انتخابات شهرداری مطرح شده، از جمله اینکه ورود جریان «المستقبل» به این انتخابات ممکن است باعث از دست دادن پایگاه اجتماعی فهرست‌های رقیب شود، بدون اینکه نتیجه سیاسی در انتخاباتی حاصل شود.
با این حال، کارزار انخابات شهرداری بیروت کاملاً سیاسی است و اینجا عذر حریری پذیرفتنی نیست.
با صدایی آرام، کسی زمزمه می‌کند: «ما حساسیت وضعیت را درک می‌کنیم، اما چرا سعد حریری باید تلاش عظیمی کند و از اعتبار خود هزینه کند تا نامزدهای جبران باسیل و سمیر جعجع را نجات دهد»؟
گرچه آنچه مسلم است، حریری به تصمیم خود برای شرکت در انتخابات پارلمانی آینده با فهرست‌های مستقیم جریان «المستقبل» پایبند است، حتی اگر خودش شخصاً مشارکت نکند اما حضور پیدا خواهد کرد.
جامعه مسیحی نیز مجموعه‌ای از اهداف سیاسی را در بر دارد که با عناوین توسعه‌ای و خانوادگی پوشانده شده‌اند.
«نیروهای لبنانی» که رشد مردمی آشکاری را در کنار عقب‌نشینی برجسته‌ترین رقیب خود، یعنی «جریان ملی آزاد»، ثبت کرده‌اند، برای ایجاد واقعیت سیاسی جدید، ائتلاف‌هایی ترتیب داده‌اند.
این نیروها در درجه اول به دنبال تسلط بر شهرداری‌ها هستند و در مذاکرات خود این هدف را به وضوح مطرح کرده و محاسبات خود را بر این اساس انجام داده‌اند.
آنها همچنین تلاش کردند تا تجربه میشل عون در بازگشت از فرانسه در سال ۲۰۰۵ را کپی‌برداری و توسعه دهند.
عون در آن زمان نیروهای کوچک و متضاد را زیر چتر خود جمع کرد و سپس آنها را در پایگاه اجتماعی خود و تحت رهبری‌اش حل کرد.
از این رو، ناظران معتقدند که جعجع با ایجاد ائتلاف‌هایش، شخصیت‌ها و برخی نیروهای منطقه‌ای را زیر چتر خود جمع کرده تا در آینده آنها را در پایگاه خود ادغام کند و به سمت انتخابات پارلمانی حرکت کند تا نمایندگی مسیحی را به دست آورد.
اما پرسش اصلی این است که آیا این محاسبات برای ترسیم تصویری اولیه از نقشه ائتلاف‌های پارلمانی کافی است؟
در واقع، پرسش اساسی که همچنان بدون پاسخ مطرح می‌شود، به وضعیت رئیس‌جمهور جوزف عون، در جامعه مسیحی و امکان تبدیل آن به حضور پارلمانی بازمی‌گردد.
در آن صورت، محاسبات کاملاً متفاوت خواهد شد و ائتلاف‌ها به طور اساسی تغییر خواهد کرد.
بدون شک، هیچ نشانه یا حرکتی از سوی عون یا اطرافیانش که حاکی از تمایل او به تبدیل حضور مردمی‌اش به یک بلوک پارلمانی باشد، دیده نشده است.