وقتی سیاست در دولت ترامپ به اجرای نمایشی تبدیل شد

کریستی نوم، وزیر امنیت داخلی، در ماموریت‌های مختلف با لباس‌های گوناگون ظاهر می‌شود: لباس آتش‌نشانی در تمرینات گارد ساحلی آمریکا، کلاه کابویی و اسب‌سواری با مأموران مرزبانی در تگزاس، و جلیقه ضدگلوله آژانس مهاجرت و گمرک در یورش‌های صبحگاهی نیویورک.
پیت هگست، وزیر دفاع، عکس‌هایی از خود منتشر می‌کند که در لهستان در میان برف‌ها شنا می‌رود یا در آلمان پیش از طلوع آفتاب وزنه می‌زند.
دن بونجینو، معاون رئیس اف‌بی‌آی، در سالن کشتی کوانتیکو با مأموران تمرین رزمی می‌کند و در این راه، آرنج راستش ورم کرده است.
این حوادث جزئی، اما معنادار نشانه‌ای از ماهیت کابینه‌ی نمایش ترامپ است؛ جایی که مقامات او هر روز در حال بازسازی نوعی مردانگی ساختگی برآمده از فرهنگ مگام هستند، بی‌آنکه مسئولیت‌های واقعی خود را جدی بگیرند.
باربی مرزی؛ نماد ابتذال سیاست نمایشی
کریستی نوم، که در فضای مجازی لقب‌هایی، چون «باربی کنترل مرزها» و «باربی آژانس مهاجرت» به خود گرفته، برجسته‌ترین نمونه این پدیده است.
او با هدایت قایق و هواپیمای گارد ساحلی عکس گرفته، لباس نظامی پوشیده و با یک سلاح اتوماتیک در ویدیویی ظاهر شده که لوله آن به طرز خطرناکی به سمت سر یکی از مأموران نشانه رفته بود.
اریک اریکسون، مجری محافظه‌کار رادیو، در واکنش به این ویدیو نوشت: «من آدم قدیمی هستم، اما فکر نمی‌کنم وزرای کابینه ما باید در نقش مأموران مسلح ظاهر شوند.
تو یک سیاستمداری، نه یک قهرمان.»
اریکسون در گفت‌وگویی با من افزود که زیردستان ترامپ به خوبی می‌دانند رئیس‌جمهور به ظاهر بیش از واقعیت اهمیت می‌دهد.
او گفت: «همه چیز به این ختم می‌شود که آیا در تلویزیون خوب به نظر می‌رسند یا نه؛ چون این ظاهر باعث می‌شود مردم فراموش کنند که آیا واقعاً کاری در پشت صحنه پیش می‌رود یا نه.»
ترامپ؛ بزرگ‌ترین نمایشگر سیاست آمریکا
ترامپ خود نیز در قله این فرهنگ نمایشی ایستاده.
صعود سیاسی او تا حد زیادی مدیون تصویری بود که از یک تاجر موفق در برنامه‌ی تلویزیونی "کارآموز" ارائه کرده بود، نه سوابق واقعی و پر از ورشکستگی‌اش.
در آخرین کمپین انتخاباتی، ترامپ با پوشیدن لباس‌های کارگری در مقابل رقبا ژست می‌گرفت.
در یک مورد، برای تمسخر کامالا هریس که ادعا کرده بود در دوران دانشجویی در مک‌دونالد کار کرده، لباس کارکنان مک‌دونالد را پوشید و از پشت پنجره‌ی یک شعبه در فیلادلفیا سیب‌زمینی سرخ کرده به مشتریان تحویل داد.
در واکنش به توهین جو بایدن به حامیان ترامپ که آنها را به "زباله" تشبیه کرده بود، ترامپ با جلیقه نارنجی و پشت فرمان یک کامیون حمل زباله‌ی برند خودش در گرین‌بی حاضر شد و خطاب به خبرنگاران فریاد زد: «از کامیون زباله‌ی من خوشتون اومد؟»
از تبر زدن بر دشمنان تا جشن گرفتن در مسابقات رزمی
فرهنگ نمایشی ترامپ به کابینه و مقامات ارشد او نیز رسوخ کرده است.
کش پتل، رئیس فعلی اف‌بی‌آی، در ویدیویی که پس‌زمینه‌ی آن موسیقی "بد ذاتی" پخش می‌شد، تنه درختی را با اره برقی قطع می‌کرد؛ تنه‌ای که تصاویر دشمنان ادعایی ترامپ همچون بایدن، سی‌ان‌ان و نانسی پلوسی روی آن نقش بسته بود.
پتل که بیشتر علاقه به امتیازات شغلی خود نشان می‌دهد تا انجام واقعی وظایفش، همراه ترامپ به مسابقات UFC رفت و در کنار وین گرتزکی، اسطوره‌ی هاکی، در جایگاه ویژه‌ی تیم کاپیتالز عکس گرفت.
از سوی دیگر، ایلان ماسک، ثروتمندترین مرد جهان، در نقش مرد فناوری‌باز، با تی‌شرت‌های "پشتیبانی فنی" ظاهر می‌شود و علی‌رغم شکست در اجرای وعده‌ی کاهش یک تریلیون دلاری هزینه‌های دولتی، همچنان در شبکه‌های اجتماعی خودنمایی می‌کند.
هشدار درباره خطر فقدان شایستگی
سناتور دموکرات، شلدون وایت‌هاوس، این وضعیت را چنین توصیف کرد: «انگار همه در یک مهمانی لباس مبدل دولتی شرکت کرده‌اند؛ لباس وزیر دفاع یا مدیر اطلاعات ملی پوشیده‌اند، بدون اینکه صلاحیت این مسئولیت‌ها را داشته باشند.»
وایت‌هاوس هشدار داد که این فاصله‌ی عظیم میان ظاهر و واقعیت می‌تواند به فجایعی ختم شود، زیرا «وقتی افراد جدی در موقعیت‌های حساس نباشند، احتمال وقوع فجایع بسیار بالاست.»
هگست؛ وزیر دفاع یا ورزشکار آماتور؟
پیت هگست، وزیر دفاع، که سابقه‌ی خدمت در گارد ملی ارتش آمریکا را دارد، ماه گذشته بیش از دوازده تصویر و ویدیو از تمرینات بدنسازی خود با نیرو‌های نظامی منتشر کرده است.
او در پاسخ به خبرنگاری در آلمان گفت: «چون تا همین چند وقت پیش کنار این بچه‌ها بودم، با آنها راحت‌ترم تا با ژنرال‌های چهارستاره.».
اما زیاده‌روی هگست در به نمایش گذاشتن توانایی‌های فیزیکی‌اش باعث شده رفتار او بیشتر شبیه کودکانی شود که با وسایل جاسوسی بازی می‌کنند، تا یک وزیر دفاع واقعی.
او حتی در یک گروه چت سیگنال که به اشتباه سردبیر آتلانتیک هم در آن اضافه شده بود، برنامه‌ی حمله به حوثی‌های یمن را با جزییات به اشتراک گذاشت.
عباراتی نظیر "زمان حمله: ۱۲:۱۵ پرتاب اف-۱۸"، "۱۴:۱۵ بمباران پهپادی" و "خدا قوت به رزمندگان ما" نشان می‌دهد که بیش از آنکه نگران امنیت ملی باشد، مشتاق نمایش قدرت است.
آشکار شدن نقص‌های کابینه‌ی ترامپ
از دیگر نمونه‌های این کابینه‌ی نمایشی می‌توان به استیون میلر اشاره کرد که با عینک آویاتور و کلاه سبز مرزبانی بر سر، خود را مرد میدانی نشان داد؛ یا پام باندی، دادستان کل، که با لباس اف‌بی‌آی و کلاه استتاری در بازداشت یکی از تروریست‌های حمله به فرودگاه کابل ظاهر شد.
حتی مقامات به ظاهر جدی‌تر نیز به نوعی در نقش‌های نمایشی فرو رفته‌اند: مارکو روبیو، وزیر خارجه، در نقش یک منزوی سیاسی؛ اسکات بسانت، وزیر خزانه‌داری، در نقش حامی تعرفه‌های سنگین.
از همه جالب‌تر، گزارش‌هایی که نشان می‌دهد همسر هگست، یک تهیه‌کننده سابق فاکس نیوز، او را در دیدار‌های حساس با مقامات نظامی خارجی همراهی کرده است؛ گویی دولت ترامپ مرز میان واقعیت و نمایش را به طور کامل از میان برداشته است.
منبع: آتلانتیک